Overzicht
Dunnevezelneuropathie treedt op wanneer de kleine vezels van het perifere zenuwstelsel beschadigd zijn. Kleine vezels in de huid geven zintuiglijke informatie door over pijn en temperatuur. In de organen reguleren deze kleine vezels automatische functies zoals hartslag en ademhaling.
Een diagnose van dunnevezelneuropathie kan een teken zijn van een onderliggende gezondheidstoestand, zoals diabetes. Vaak wordt echter geen onderliggende oorzaak geïdentificeerd.
Deze aandoening veroorzaakt sensorische symptomen zoals pijn, verbranding en tintelingen. Deze symptomen beginnen vaak in de voeten en breiden zich uit naar de rest van het lichaam. Ze kunnen na verloop van tijd ernstiger worden.
Dunnevezelneuropathie is een type perifere neuropathie. Perifere neuropathieën beïnvloeden het perifere zenuwstelsel. Dit omvat de zenuwen buiten de hersenen en het ruggenmerg. Bij dunnevezelneuropathie worden de smalle zenuwvezels van het perifere zenuwstelsel aangetast.
Symptomen
Symptomen van dunnevezelneuropathie kunnen variëren. Pijn is het meest voorkomende symptoom. Andere symptomen zijn onder meer sensaties, zoals:
- brandend, tintelend of prikkelend (paresthesie)
- korte uitbarstingen van pijn
- verlies van gevoel
Sommige sensorische symptomen kunnen worden veroorzaakt door externe triggers. Sommige mensen kunnen bijvoorbeeld voetpijn ervaren bij het dragen van sokken of het aanraken van lakens.
Symptomen kunnen mild of ernstig zijn, hoewel vroege symptomen vaak mild zijn. Dunnevezelneuropathie heeft de neiging om eerst de voeten aan te tasten en gaat dan omhoog. Dit staat bekend als een 'kous-en-handschoen'-distributie. In latere stadia kan deze aandoening de handen aantasten.
In sommige gevallen verstoort dunnevezelneuropathie de autonome functies. Autonome functies zijn dingen die uw lichaam automatisch doet, zoals het reguleren van de spijsvertering, bloeddruk en urinewegen.
Wanneer autonome zenuwvezels worden aangetast, kunnen de symptomen zijn:
- constipatie
- moeite met zweten
- duizeligheid
- droge ogen
- droge mond
- incontinentie
- seksuele disfunctie
- verkleuring van de huid
Oorzaken
Dunnevezelneuropathie kan het eerste teken zijn van een onderliggende aandoening, zoals diabetes. Andere aandoeningen die dunnevezelneuropathie kunnen veroorzaken, zijn:
- endocriene en metabole stoornissen
- hypothyreoïdie
- metaboolsyndroom
- erfelijke ziekten
- De ziekte van Fabry
- erfelijke amyloïdose
- erfelijke sensorische autonome neuropathie
- Tanger ziekte
- immuunsysteem stoornissen
- coeliakie
- Gullain-Barre-syndroom
- inflammatoire darmziekte
- lupus
- gemengde bindweefselziekte
- psoriasis
- Reumatoïde artritis
- sarcoïdose
- sclerodermie
- syndroom van Sjogren
- vasculitis
- infectieziekten
- hepatitis C
- HIV
- ziekte van Lyme
Andere oorzaken kunnen zijn:
- bepaalde medicijnen, zoals chemotherapie
- vitamine B12-tekortkomingen
- alcoholisme
Een onderliggende oorzaak wordt niet altijd gevonden. In deze gevallen wordt dunnevezelneuropathie als idiopathisch beschouwd.
Risicofactoren
Als u een of meer van de hierboven genoemde aandoeningen heeft, loopt u mogelijk een verhoogd risico op het ontwikkelen van dunnevezelneuropathie.
Diabetes is de meest voorkomende risicofactor voor deze aandoening. Onderzoek wijst uit dat ongeveer 50 procent van de mensen met diabetes tijdens hun leven diabetische neuropathie zal ontwikkelen. Hoewel dunnevezelneuropathie minder vaak voorkomt dan andere soorten diabetische neuropathieën, blijft het een zorg.
Studies hebben ook aangetoond dat mensen met idiopathische dunnevezelneuropathie een hogere prevalentie van verminderde glucosetolerantie hebben dan de algemene bevolking. Een verminderde glucosetolerantie wordt geassocieerd met prediabetes. Dunnevezelneuropathie kan een van de eerste tekenen zijn van prediabetes.
Leeftijd is een andere risicofactor. Dunnevezelneuropathie wordt vaker gezien bij mensen ouder dan 65 jaar dan bij jongere personen. Het kan ook vaker voorkomen bij mannen.
Diagnose
Artsen gebruiken verschillende evaluaties om deze aandoening te diagnosticeren. Deze kunnen zijn:
Medische geschiedenis
Uw arts zal u vragen naar uw symptomen, medische geschiedenis en familiegeschiedenis. Dit kan hen helpen gediagnosticeerde of niet-gediagnosticeerde aandoeningen te identificeren die mogelijk bijdragen aan uw symptomen.
Zenuwgeleidingstest en elektromyografie
Uw arts kan samen met een elektromyografie een zenuwgeleidingsonderzoek aanbevelen. Deze twee tests kunnen worden gebruikt om perifere neuropathieën met grote vezels uit te sluiten, die vergelijkbare symptomen kunnen veroorzaken. Als de resultaten van deze tests normaal zijn, zijn er andere tests nodig om de schade aan kleine vezels te beoordelen.
Huidbiopsie
Huidbiopten zijn de meest effectieve manier om dunnevezelneuropathie te diagnosticeren. Ze zijn slechts licht invasief.
Tijdens de procedure verwijdert de arts verschillende kleine huidmonsters, meestal van de benen. De monsters worden vervolgens onder een microscoop onderzocht op tekenen van dunnevezelneuropathie.
Reflex testen
Kwantitatieve sudomotor axon reflex testen (QSART) test de autonome functie. Het meet de hoeveelheid zweet die wordt geproduceerd wanneer de huid wordt gestimuleerd met een milde elektrische schok. Mensen met dunnevezelneuropathie hebben meer kans op een lage zweetproductie.
Andere tests
Uw arts kan andere tests gebruiken om medische aandoeningen die verband houden met uw symptomen te identificeren of uit te sluiten. Bloedonderzoek, genetische tests en beeldvormende tests zijn andere veel voorkomende diagnostische tests.
Behandeling
Behandeling hangt af van de onderliggende aandoening. Zo wordt dunne vezelneuropathie veroorzaakt door prediabetes of diabetes behandeld door de bloedsuikerspiegel te beheersen en een gezond gewicht te behouden.
Wanneer de oorzaak niet is vastgesteld, richt de behandeling zich op het beheersen van de symptomen. Pijngerelateerde symptomen worden meestal behandeld met medicijnen, waaronder:
- antidepressiva
- anticonvulsiva
- corticosteroïden
- actuele pijncrèmes
- pijnstillers
Outlook
De meeste mensen met dunnevezelneuropathie ervaren een langzame progressie, waarbij de symptomen zich vanaf de voeten naar het lichaam verplaatsen. Een diagnose van dunnevezelneuropathie betekent niet dat u later gediagnosticeerd wordt met dunnevezelneuropathie.
Neuropathische pijn kan na verloop van tijd erger worden. In andere gevallen verdwijnt het vanzelf. Over het algemeen moeten de meeste mensen met dunnevezelneuropathie de voortdurende pijn beheersen.
Wanneer de onderliggende oorzaak bekend is, kan behandeling ervan pijn helpen oplossen en de vooruitzichten op lange termijn verbeteren.
V&A: Dunnevezelneuropathie en handicap
Vraag:
Wordt dunnevezelneuropathie als een handicap beschouwd?
EEN:
Dunnevezelneuropathie varieert sterk van licht irritant tot extreem pijnlijk. Als de neuropathie te veel pijn veroorzaakt en uw arbeidsvermogen schaadt, komt u mogelijk in aanmerking voor invaliditeit. De richtlijnen van de Social Security Association (SSA), sectie 9.08 en 11.14, beschrijven bijvoorbeeld symptomen van neuropathie die erop kunnen duiden dat ze in aanmerking komen voor SSA-uitkeringen. De vermelde symptomen zijn onder meer tremor, verlamming, onvrijwillige beweging van de ledematen of verlies van lichamelijke bewegingen die staan- of loopbeperkingen veroorzaken. Veel factoren kunnen van invloed zijn op beslissingen over handicaps en een advocaat of advocaat kan uw vragen het beste beantwoorden.
Deborah Weatherspoon, PhD, MSN, RN, CRNA Antwoorden vertegenwoordigen de mening van onze medische experts. Alle inhoud is strikt informatief en mag niet worden beschouwd als medisch advies.
