Vorig jaar gaf ik les aan een college seksuele seksualiteit van een universiteit toen een van de studenten iemand met een seksueel overdraagbare infectie (soa) 'nare' noemde. Ik vroeg haar wat ze bedoelde en ze aarzelde voordat ze zei: 'Ik weet het niet. Ik denk dat dat gewoon een beetje is hoe ze het in mijn gezondheidsles hebben laten lijken. '
De mening van mijn student staat zeker niet op zichzelf. Er is eigenlijk een lange geschiedenis achter het idee dat soa's ongewenst of vies zijn.
Zo waarschuwden reclamecampagnes in de jaren veertig soldaten om losse vrouwen te vermijden die er misschien 'schoon' uitzagen terwijl ze in het geheim 'beladen waren met geslachtsziekte'.
Met de opkomst van de aids-crisis in de jaren tachtig werden homomannen, sekswerkers, drugsgebruikers en Haïtianen bestempeld als 'risicogroepen' en werd afgeschilderd dat ze de infectie hadden veroorzaakt door onverantwoordelijk of gemeen gedrag.
Tegenwoordig leren tieners in het hele land over soa's in lessen die alleen voor onthouding zijn. Hoewel dergelijke programma's in verval waren, zijn ze nu weer volledig van kracht. Sommige zijn omgedoopt tot 'programma's voor het vermijden van seksuele risico's'.
Maar hoe de naam ook heet, lesplannen kunnen groteske soa-diavoorstellingen bevatten of seksueel actieve meisjes vergelijken met versleten sokken of bekers vol spuug - allemaal om de boodschap naar huis te sturen dat de enige acceptabele plek om seks te hebben in een cisgender, heteroseksueel huwelijk is.
Toch zijn het niet alleen de percepties van mensen over soa's die lijden als we standaard bang zijn voor mongeren en schamen. Er zijn ook echte gevolgen
We weten bijvoorbeeld dat dergelijke tactieken het stigma verhogen en dat stigma het testen en de behandeling ontmoedigt en het beoefenen van veiliger seks minder waarschijnlijk maakt.
Zoals Jenelle Marie Pierce, de uitvoerend directeur van een organisatie genaamd The STD project, zegt: “Het moeilijkste aan het hebben van een soa is niet de soa zelf. Voor de meeste mensen zijn soa's relatief goedaardig en als ze niet te genezen zijn, zijn ze heel goed te behandelen. '
'Maar de misvattingen en het stigma van soa's kunnen bijna onoverkomelijk aanvoelen, omdat je je ongelooflijk eenzaam voelt', vervolgt ze. 'Je weet niet hoe of waar je moet zoeken naar empathische, inclusieve en empowerende middelen.'
Bovendien heeft een beroep op angsttactieken en een focus op het "gewoon nee zeggen tegen seks" gewoon niet gewerkt. Tieners hebben nog steeds seks en krijgen nog steeds soa's.
De CDC meldt dat veel soa's stijgen na jaren te zijn gedaald.
Voor een deel komt dit doordat jongeren volledig in het ongewisse komen over programma's voor onthouding om soa's te vermijden
Als ze überhaupt iets leren over condooms in deze programma's, is het over het algemeen in termen van hun faalpercentages. Is het dan een wonder dat het condoomgebruik - dat eind jaren negentig en begin 2000 dramatisch toenam - onder tieners en volwassenen is gedaald?
Maar zo weinig als condooms zijn bedekt met curricula voor alleen onthouding, leren tieners in deze klaslokalen zeker niet over andere belemmeringen zoals dammen, of over strategieën zoals getest worden op soa's, de impact van schadebeperkende methoden of over de hiv-preventiemedicatie PrEP.
Het algemene gebrek aan kennis over infecties is iets dat ik ook vrijwel ben tegengekomen in een app voor seksuele voorlichting genaamd okayso, waar ik me vrijwillig aanmeld om anonieme vragen van gebruikers te beantwoorden.
Ik heb gezien dat sommige mensen zich daar onnodig zorgen maken over het krijgen van een infectie door een wc-bril, terwijl anderen wanhopig proberen zichzelf ervan te overtuigen dat wat een duidelijk teken van een soa lijkt te zijn (zoals pijn bij seks, genitale laesies of ontslag) eigenlijk is gerelateerd aan een allergie.
Elise Schuster, mede-oprichter van Okayso, denkt te weten wat een van de factoren die bijdragen aan dit fenomeen is:
Veel mensen zijn van mening dat als ze een soa hebben, dit alles zal verpesten: hun seksleven zal voorbij zijn, niemand zal met ze willen daten, ze zullen voor altijd worden belast met dit vreselijke ding
Dergelijke overtuigingen kunnen betekenen dat een persoon ofwel in een staat van ontkenning over zijn status leeft, niet wordt getest, of zijn vingers kruist en het risico loopt een soa over te dragen in plaats van een eerlijk gesprek met een partner te hebben.
Zeker, die eerlijke gesprekken zijn moeilijk, maar ze zijn ook een cruciaal onderdeel van de preventiepuzzel. Helaas is dat een puzzelstuk waar we jongeren niet op voorbereiden.
Het is van cruciaal belang dat we ons terugtrekken tegen de impuls om soa's anders te behandelen dan een ziekte die niet met seks te maken heeft. Het is op zijn zachtst gezegd niet bekrachtigend - en het werkt gewoon niet.
Volwassenen kunnen ervan uitgaan dat het niet gebruiken van schrikkende tactieken of stilte de meest geschikte en effectieve manier is om jongeren te beschermen.
Maar wat die jongeren ons vertellen - en wat de stijging van de soa-tarieven ons laat zien - is dat dergelijke strategieën totaal niet effectief zijn.
Ellen Friedrichs is gezondheidsvoorlichter, schrijver en ouder. Zij is de auteur van het boek, Good Sexual Citizenship: How to Create a (Sexually) Safer World. Haar geschriften zijn ook verschenen in de Washington Post, de HuffPost en Rewire News. Vind haar op social media @ellenkatef.
