Je hebt het allemaal geprobeerd: het onderhandelen, het smeken, de dinosaurusvormige kipnuggets. En toch eet je peuter niet. Klinkt bekend? Je bent niet alleen. Peuters zijn berucht om hun, ahem, selectiviteit als het gaat om eten.
Toch kun je je na een langdurige hongerstaking van je kleintje afvragen: heb je te maken met een doorsnee kieskeurige 'threenager' - of is dit een teken van een serieuzer probleem? En hoe dan ook, hoe kun je het probleem van een kind dat niet wil eten het beste aanpakken?
Hoewel kieskeurig eten (of zelfs een tijdelijke onderbreking van het eten) meestal geen reden tot bezorgdheid is, zijn er momenten waarop het het beste is om professionele hulp te krijgen. We hebben een primeur over wanneer u de dokter moet bellen, wanneer u stand moet houden en hoe u de kans vergroot dat uw kind lid wordt van de Clean Plate Club.
Wat is normaal?
Net als de ups en downs van zindelijkheidstraining en af en toe een dutje doen, komt kieskeurig eten met het territorium van het ouderschap van peuters.
Als uw peuter absoluut zijn neus opdraait bij alles wat u hem voorlegt, is dit waarschijnlijk geen weerspiegeling van uw opvoedingsvaardigheden of een medisch probleem. Het is veel waarschijnlijker dat uw kind een normale ontwikkelingsfase doormaakt.
'Selectief (of' kieskeurig ') eten komt vaak voor tussen de 12 en 18 maanden', zegt Yaffi Lvova, RDN, die zich richt op prenatale, baby- en peutervoeding. 'De officiële term hiervoor is' voedselneofobie ': de angst voor nieuw voedsel. Deze fase valt samen met het vermogen om te lopen. De heersende theorie is dat neofobie een beschermende maatregel is om een kind dat 'de grot uitloopt' als het ware te helpen.”
Bovendien beginnen kinderen na een extreem snelle groei in het eerste levensjaar langzamer aan te komen. Dit kan van nature hun honger verminderen, waardoor ze meer kans hebben om kleinere porties te eten.
De groeiende interesse van uw peuter in de wereld om hem heen kan ook bijdragen aan hun afnemende eetlust. Met zoveel te zien en te doen nu ze kunnen lopen, hebben ze misschien gewoon niet het geduld om aan een traditionele maaltijd te gaan zitten.
Het goede nieuws is dat kinderen van deze leeftijd vaak heel goed opletten wanneer honger echt hun aandacht trekt. Kinderartsen adviseren peuterouders al lang om 'naar de week te kijken, niet naar de dag' als het om eten gaat. Je merkt bijvoorbeeld dat je kind de hele week op goudviscrackers blijft zitten en dan op zaterdagavond plotseling een kipdiner opeet.
Door bredere patronen in overweging te nemen, kunt u in de loop van de tijd een adequate inname zien, in plaats van op het moment. (Hoewel dat moment zeker kan verergeren als het gaat om verspilde melk en couscousgrond in je tapijt.)
Wanneer moet u de dokter bellen?
Hoewel kieskeurig eten voor de meeste peuters een normale fase is, is er zeker een tijd en plaats om de dokter te bellen. Uw kinderarts kan mogelijke onderliggende oorzaken van het niet eten van uw kleintje uitsluiten of diagnosticeren, zoals gastro-intestinale stoornissen, slikproblemen, obstipatie, voedselgevoeligheden of autisme.
Volgens Lvova is het een goed idee om hulp te zoeken bij uw arts of een kinderdiëtist wanneer uw kind:
- accepteert minder dan 20 voedingsmiddelen
- is afvallen
- houdt niet van of weigert hele voedselgroepen (granen, zuivel, eiwitten, enz.)
- gaat enkele dagen zonder eten
- zet zich in voor bepaalde voedselmerken of soorten verpakkingen
- vereist een andere maaltijd dan de rest van het gezin
- is angstig in sociale situaties vanwege voedsel
- heeft een dramatische emotionele reactie op afkeer van voedsel, zoals schreeuwen, wegrennen of met voorwerpen gooien
Maaltijden succesvol maken
Ervan uitgaande dat er geen gezondheidsprobleem is dat het kieskeurige eten van uw peuter veroorzaakt, is het tijd om creatief te worden! Hier zijn enkele tactieken die kunnen helpen om de maaltijd met je kleintje succesvoller te maken.
Moedig onafhankelijkheid aan
Constante kreten van 'ik doe het!' kan frustrerend zijn, maar het verlangen naar onafhankelijkheid van uw kind is eigenlijk een handig hulpmiddel als het om eten gaat. Door hen de juiste mate van zelfbeschikking te geven, ontstaat het gevoel van invloed waar peuters naar verlangen, wat kan leiden tot beter eten.
Breng uw kind mee naar de keuken terwijl u maaltijden en snacks bereidt, en moedig ze aan om verschillende soorten voedsel te ruiken, aan te raken en te observeren. Je kunt ze zelfs laten helpen met koken! Acties die motorische vaardigheden gebruiken, zoals roeren, gieten of schudden, zijn allemaal eerlijk spel voor peuters (onder toezicht).
Steek tijdens de maaltijden het onafhankelijkheidsvuur aan door keuze te bieden:
- 'Wil je aardbeien of banaan?'
- 'Wil je een vork of een lepel gebruiken?'
- 'Moeten we het blauwe bord of het groene bord gebruiken?'
Het is verstandig om slechts één paar opties per maaltijd te gebruiken om uw kind niet te overweldigen, en dit werkt het beste als deze keuzes al deel uitmaken van de geplande maaltijd. Zelfs deze kleine persoonlijke selecties kunnen de weg vrijmaken voor een beter humeur en meer interesse in eten.
Denk buiten de doos
Een deel van wat peuterplezier leuk maakt, is de onvoorspelbaarheid. Ondergoed op het hoofd gedragen? Zeker. Een willekeurige sok als favoriet speeltje? Waarom niet? Volg tijdens de maaltijden het onorthodoxe voorbeeld van uw peuter door te experimenteren met verschillende bereidingen van voedsel. Als je kind geen fan is van gestoomde groenten, probeer ze dan geroosterd. Als gepocheerde kip onaangeroerd blijft, probeer het dan gegrild.
Hetzelfde principe geldt voor het omschakelen van voedsel dat bij bepaalde maaltijden hoort. Als eieren 's ochtends niet goed gaan, serveer ze dan tijdens het avondeten. En er is geen reden waarom vis of gevogelte de ontbijttafel niet kan sieren.
Maak er een familieaangelegenheid van
Op elke leeftijd valt er veel te zeggen over het sociale element van eten. Help uw peuter om zich ontspannen en opgenomen te voelen tijdens de maaltijden door waar mogelijk een aangename, ongestoorde omgeving te creëren. En maak geen aparte maaltijden voor je kleine eter, omdat dit de indruk kan wekken dat er een verschil is tussen 'kindervoeding' en 'volwassen eten'.
Blijf aanbieden
Je kunt je kind niet dwingen om te eten - en als je een extreem kieskeurige eter hebt, moet je je definitie van succes tijdens de maaltijden misschien opnieuw evalueren.
Maar geef niet op! Blijf een hap eten op het bord leggen en vestig er niet te veel aandacht op of je peuter het eet of niet. Na verloop van tijd en herhaalde blootstelling zul je vooruitgang zien.
Maaltijd- en snackideeën
Ervaren ouders en kinderopvangprofessionals weten dat het maken van peutervriendelijke maaltijden en snacks draait om plezier. Experimenteren met kleur, textuur en vorm op nieuwe manieren kan zelfs een koppige 2-jarige ervan overtuigen dat ze echt willen eten.
Hoewel je misschien geen tijd hebt om zelfgemaakte boerenkoolchips te bakken of elke dag appelschijfjes in haaienkaken te veranderen, zijn er enkele kleinere aanpassingen die je kunt proberen tijdens de maaltijd en de snacktijd:
- Gebruik koekjesvormpjes om fruit en groenten in vorm te snijden.
- Koop een pak eetbare googly eyes om toe te voegen aan voedsel.
- Leg het eten op het bord van uw kind zodat het op een gezicht of een ander herkenbaar beeld lijkt.
- Geef voedsel een domme of fantasierijke naam, zoals 'oranje wielen' (gesneden sinaasappels) of 'kleine bomen' (broccoli of bloemkool).
- Laat uw kind - althans voor een korte tijd - met hun eten spelen om er een positieve houding tegenover te koesteren.
Houd er echter rekening mee dat er een populaire strategie is die sommige experts niet aanbevelen: gezond voedsel verbergen in een kindvriendelijk pakket, à la verborgen spinazie-smoothies of stealth-vegetarische lasagne.
'Het probleem met deze methode is tweeledig', zegt Lvova. 'Ten eerste weet het kind niet dat ze eten en genieten van voedsel. Ten tweede is er een vertrouwenskwestie. Door ongewenst voedsel te verbergen in geliefd voedsel, ontstaat er een element van wantrouwen.”
Introductie van nieuwe voedingsmiddelen
Zelfs volwassenen kunnen op hun hoede zijn om nieuwe dingen te proberen. Dus als je peuter tofu of tonijn het zijoog geeft, probeer dan te onthouden dat verandering moeilijk is. Toch is het introduceren van nieuw voedsel een belangrijk onderdeel van het helpen van uw kind om gezond te eten en een breed gehemelte te ontwikkelen.
Om de kans te vergroten dat uw peuter iets nieuws probeert (en leuk vindt), moet u niet te veel tegelijk doen. Blijf bij een nieuw voedsel per dag en stapel het niet op het bord van uw kind.
De American Academy of Family Physicians adviseert om uw kind 1 eetlepel voedsel per jaar aan te bieden. Dit deel (bijvoorbeeld 2 el van een bepaald voedingsmiddel voor een 2-jarige) is vaak kleiner dan een ouder denkt dat het zou moeten zijn.
Bij het introduceren van voedingsmiddelen helpt het vaak om ze in de context van iets bekends te plaatsen. Dit lijkt misschien op het aanbieden van een dipsaus zoals ketchup met bloemkool, het serveren van rode paprika's naast een bekende favoriet zoals maïs, of topping pizza met rucola. Nogmaals, mengen - niet verbergen - is de betere gok om uw kind te laten zien dat nieuw voedsel niets is om bang voor te zijn.
Houdt uw kind van dineren in een restaurant? Dit kan ook een ideaal moment zijn om ze iets minder bekends te laten proberen. Voor minder risico op verspilling van voedsel (en geld), bestel het meer exotische gerecht voor jezelf en nodig je peuter uit om het te proberen.
Wat je methode ook is, zorg ervoor dat je je kind onderweg veel lof geeft. Een onderzoek uit 2020 suggereerde dat lof van de verschillende soorten 'prompts' die moeders gebruikten om hun kinderen aan het eten te krijgen - zoals druk uitoefenen of dwingen - de enige strategie was die consequent werkte.
het komt neer op
Als uw peuter de maaltijd lijkt te hebben gepasseerd, is het heel goed mogelijk dat dit een normale (hoewel irritante) fase van hun ontwikkeling is. Na verloop van tijd zullen hun smaak en gewoonten waarschijnlijk toenemen naarmate u doorgaat met het aanbieden van een verscheidenheid aan voedingsmiddelen.
Als u echter dagenlang weigert te eten of als uw kind een van de bovenstaande waarschuwingssignalen vertoont, wees dan niet bang om gebruik te maken van de expertise van een zorgverlener.
Een onderzoek uit 2015 wees uit dat veel kieskeurige eters van voorschoolse leeftijd die medische aandacht nodig hebben, niet de hulp krijgen die ze nodig hebben. Maak u dus geen zorgen over het 'lastigvallen' van uw kinderarts. Bellen of een afspraak maken kan u de broodnodige gemoedsrust geven. Het ouderschap van peuters is een moeilijk optreden en soms heb je een expert nodig om je te helpen dingen uit te zoeken.
