Is het u ooit opgevallen dat u zich op uw echt productieve dagen bijzonder trots en tevreden voelt? Of dat u zich teleurgesteld of neerslachtig voelt als u geen taken heeft volbracht of persoonlijke of professionele doelen hebt bereikt?
Dit is een veel voorkomende ervaring voor zo velen van ons die associëren wie we zijn met wat we doen.
We leven in een cultuur die onze prestaties boven bijna al het andere lijkt te waarderen.
Als reactie daarop zijn we zo geoefend geraakt in de patronen van creëren, produceren en 'doen' dat we hebben geleerd onze productiviteit te associëren met wie we zijn.
Maar het is niet de bedoeling dat we altijd werken en produceren.
Een veelzijdig leven leiden betekent dat een deel van onze tijd wordt besteed aan rusten, verbeelden, reflecteren, voelen, lachen en contact maken met onszelf en anderen. En soms moeten we uit de productiviteitsmodus stappen omdat we omgaan met uitdagende emoties, weinig energie, verdriet, ziekte en andere ongeplande delen van het leven.
Het leren tolereren - en zelfs genieten - van downtime is de sleutel tot ons mentale, fysieke en emotionele welzijn. Maar als onze identiteit is verweven met onze prestaties, kan het eng zijn om afstand te nemen van productiviteit.
Soms kunnen we niet productief zijn
In 2015 werd bij mij de diagnose relapsing-remitting multiple sclerose gesteld. In de maanden voorafgaand aan die diagnose waren er verschillende vreemde symptomen, waaronder gevoelloosheid in de benen en toenemende vermoeidheid van het hele lichaam.
Ik heb het geluk dat ik nu in remissie ben van MS, maar gedurende het grootste deel van dat eerste jaar had mijn lichaam gewoon niet de energie om te leven zoals ik gewend was - lange uren werken, sociale plannen houden of zelfs extravert gebruiken energie om mezelf uit te drukken.
Er waren in dat eerste jaar enkele maanden dat ik voornamelijk vanuit bed en bank leefde.
Ik had niet veel energie om mijn afwas te doen, eten te maken of zelfs met vrienden te kletsen. Ik heb deze simpele dingen gemist. Ik verlangde er diep naar om meer te doen.
Op een dag zat ik in bed, keek uit het raam en zag het zonlicht naar binnen stromen en mijn gordijnen slingerden zachtjes in de wind. Het was een prachtig tafereel. Maar op dat moment voelde ik alleen maar schuld. Het was zo'n mooie dag! Waarom genoot ik er niet buiten van?
Ik voelde dat zelfkritiek opkwam op dezelfde manier als vroeger als kind, toen ik werd aangemoedigd om 'iets van mijn dag te maken' en ik vreesde als 'lui' te worden beschouwd.
De dringende gedachte die bij me opkwam was: 'Je verspilt je dag. Je verspilt je kostbare leven. ' Het was een pijnlijk verhaal om bij te zitten. Mijn spieren spanden zich en ik voelde mijn maag draaien.
En toen pauzeerde ik.
Ik keek weer uit het raam en zag dat de schoonheid van de zon nog steeds zichtbaar was vanaf het bed. Toen merkte ik dat ik die schoonheid opmerkte.
Het leek misschien een kleinigheid, maar op dat moment voelde het niet klein aan.
De wind voelde koel aan op mijn huid. De geur van de frisse lucht verlevendigde. Het geluid van de bladeren kalmeerde me terwijl ze in de bomen ritselden, takken zwaaiden en de zonnestralen veranderden in een glinsterende mozaïek op mijn deken.
'Je verspilt je leven nooit', stemde een ander deel van mij in.
Die zin voelde anders aan. Mijn hartslag kalmeerde, mijn ademhaling verdiepte, mijn lichaam ontspande en ik voelde een gevoel van stilte. Ik wist dat deze bewering voor mij gevoeliger was dan dat eerste idee van 'je verspilt je leven'. Ik voelde het verschil in mijn lichaam.
Dit kleine, niet zo kleine moment was een toegangspoort tot een dieper begrip van mezelf en mijn leven.
Ik begon te leren hoe ik de wijsheid kon opsnuiven van 'niets doen'. En ik ontdekte dat, ongeacht wat ik doe (of niet doe), ik nog steeds mezelf ben. Ik heb een ziel, gevoel voor humor, het vermogen om diep te voelen, te bidden, te visualiseren en te denken, te bedenken en te dromen.
Die bestaan allemaal met of zonder beweging, expressie of in de modus van productiviteit.
Hoe u uw waarde kunt onthouden
Ondanks het besef dat er zoveel meer in ons zit dan wat we produceren, is het gemakkelijk te vergeten.
Hier zijn enkele oefeningen om je eraan te herinneren. Ze zijn ontworpen om u te helpen contact te maken met wie u bent, ongeacht uw productiviteit.
Maak een lijst van vijf van je favoriete mensen
Schrijf op waar je van houdt. Beschrijf hoe je je voelt als je bij deze mensen bent.
Merk op dat elk van die mensen op dit moment zelfs niets doet - ze bestaan gewoon in je hart en geest. Merk op hoe hun gewoon zijn (of eenmaal zijn) in de wereld op jou van invloed is.
Merk op hoe ook jij die impact op anderen kunt hebben.
Schrijf jezelf een toestemmingsformulier om 15 minuten, een uur of zelfs een dag niets te doen
Nodig je innerlijke criticus uit om een lijst te maken van redenen waarom je iets zou moeten doen. Nodig vervolgens je innerlijke wijsheid uit om op elk van die redenen antwoorden te schrijven en liefdevolle uitspraken te schrijven die je eraan herinneren hoe goed het is om gewoon te zijn.
Neem uw niets-doen toestemming weg en bewaar deze wanneer het tijd is om deze in te wisselen.
Bekijk jezelf door de ogen van een geliefd huisdier of kind dat van je houdt
Stel je voor dat ze de kamer binnenkomen waar je zit. Merk op hoe dat kind zijn armen om je heen zou willen slaan, of hoe dat huisdier naar je zou willen knuffelen.
Merk op hoe je wordt gezocht vanwege wie je bent - niet wat je hebt bereikt.
Ga een tijdje bij een boom zitten (of kijk naar een boom uit het raam of bekijk zelfs een video van een boom ergens in het bos)
Wees getuige van het tempo van de boom. Merk op wat er op dit moment weinig "doet". Merk op hoe de boom gewoon bestaat.
Merk op of je in deze ervaring een diepere boodschap voor je voelt. Bevat de boodschap woorden? Is de boodschap meer een gevoel? Schrijf het op.
Praat met een paar goede vrienden of familieleden over wat ze leuk vinden, waarderen of leuk vinden om bij je in de buurt te zijn
Vraag hen om te praten over de eigenschappen die ze in jou zien. Vraag hen hoe ze zich voelen als ze bij je zijn. Vraag ze wat ze voelen als ze gewoon aan je denken.
Merk op hoe de essentie van wie je bent in hun woorden tot uiting komt.
Schrijf een liefdesbriefje voor jezelf
Beschrijf de kwaliteiten die je bezit die mooi voor je zijn. Dank jezelf voor wie je bent. Schrijf alle liefdevolle woorden op die je moet horen.
Dit is een continu proces
Door tijd weg te nemen van de 'productiviteitsmodus' (gepland of ongepland), kunnen we langzamer gaan werken en bewuster en opzettelijker worden in hoe we ons tot ons verhouden.
In de ruimtelijkheid van gewoon zijn, kunnen we de genialiteit ontdekken van wie we werkelijk zijn, met of zonder onze prestaties.
Wanneer we tijd met dit bewustzijn doorbrengen, komt ons doen, streven, creëren en produceren uit een plaats van liefde, passie en plezier in plaats van uit een behoefte om onze waarde te bewijzen.
Ik zou willen zeggen dat de rest van mijn leven is geleefd vanuit de staat van betovering en het huidige bewustzijn dat opkwam toen ik die dag 5 jaar geleden vanuit mijn bed uit het raam keek. Maar de realiteit is dat ik het de hele tijd vergeet.
Ik leer voortdurend en leer opnieuw dat ik altijd waardig ben, wat er ook gebeurt.
Misschien ben jij dat ook - en dat is OK. Het kan de rest van ons leven kosten!
Laten we ondertussen onszelf en elkaar eraan blijven herinneren: uw waarde wordt niet bepaald door uw productiviteit.
Je bent zoveel dieper, groter, stralender en groter dan dat.
Lauren Selfridge is een erkende huwelijks- en gezinstherapeut in Californië en werkt online met zowel mensen met chronische ziekten als koppels. Ze organiseert de interviewpodcast 'This Is Not What I Ordered', gericht op een oprecht leven met chronische ziekten en gezondheidsproblemen. Lauren leeft al meer dan 5 jaar met recidiverende remitting multiple sclerose en heeft onderweg een aantal vreugdevolle en uitdagende momenten meegemaakt. Je kunt hier meer te weten komen over het werk van Lauren of haar en haar podcast volgen op Instagram.
