'Uw bloedtest toonde een hoog gehalte aan androgenen.'
Mijn dokter bleef praten, maar ik begreep niet wat ze zei. Ik wist alleen dat het betekende dat er iets mis was met mij.
Ze probeerde de resultaten uit te leggen van een bloedtest die ze had besteld omdat ik het afgelopen jaar niet zwanger kon worden.
Mijn arts diagnosticeerde mij met polycysteus ovariumsyndroom (PCOS), een aandoening waar ik nog nooit van had gehoord. Naast onvruchtbaarheid en hoge androgeenspiegels, had ik geen andere symptomen, daarom werd ik nooit gediagnosticeerd.
Dit was in 2003, voordat Facebook, Twitter, Instagram en andere populaire sociale mediaplatforms bestonden. Blogs waren in hun beginfase met slechts 23 (!) Blogs in 1999. De eerste blogs waren gericht op politiek in plaats van op zaken als niet zwanger kunnen worden.
Ik herinner me dat ik alleen naar artikelen op internet over onvruchtbaarheid zocht om niets te vinden. Ik ging toen naar de bibliotheek en bladerde terug in de tijd van tijdschriften, in de hoop artikelen te vinden over PCOS of succesverhalen over zwangerschap na problemen.
Ik zocht informatie omdat ik me geïsoleerd en verward voelde. Ik kende niemand anders die ook onvruchtbaarheid had ervaren - ook al komt het vaak voor.
Meer dan 6 miljoen Amerikaanse vrouwen van 15 tot 44 jaar hebben moeite om zwanger te worden of te blijven. Een recent onderzoek zei zelfs dat 33 procent van de Amerikaanse volwassenen meldde dat zij of iemand die ze kennen een of andere vruchtbaarheidsbehandeling heeft gebruikt om te proberen een baby te krijgen.
Een geïsoleerd gevoel was niet ongebruikelijk
Toen Dr. Amy Beckley, een farmacoloog, en oprichter en CEO van Proov, in 2006 onvruchtbaarheid ervoer, deelde ze niet wat ze doormaakte met mensen die ze kende.
'Ik wilde het aan niemand vertellen en ik voelde me heel alleen. Ik verborg de doktersafspraken van mijn baas en meldde me ziek voor IVF-behandelingen. Niemand wist wat ik doormaakte ', zegt Beckley.
In 2011, toen Amy Klein, auteur van "The Trying Game: Get Through Fertility Treatment and Get Pregnant Without Minding Your Mind", met behandelingen begon, kon ze geen relevante informatie online vinden.
"Ik probeerde artikelen te vinden, maar er was toen niet veel, alleen gekke moederborden en niets erg nuttigs", zegt Klein.
Omdat niemand hun strijd deelde, besloot Klein een Fertility Diary-column te schrijven voor The New York Times Motherlode.
'Ik kon niet geloven dat er geen reguliere informatie was. Niemand schreef over onvruchtbaarheid, dus dat deed ik. Sommige mensen dachten dat ik gek was omdat ik dit spul had gedeeld, maar ik hoopte anderen in mijn situatie te helpen of andere mensen te helpen begrijpen wat mensen zoals ik doormaakten, 'zegt Klein.
Klein ging verder: 'Sommige lezers waren van streek dat ik niet voldoende was opgeleid, maar ik probeerde het gevoel te geven hoe een typische vruchtbaarheidsbehandeling eruitzag. Er waren veel vrouwen die me schreven om me te bedanken voor het schrijven over mijn ervaring. '
Isolatie omzetten in verbinding
Als je nu op internet zoekt naar onvruchtbaarheidsblogs, is er een overweldigend aantal om uit te kiezen. Healthline heeft zelfs een lijst gemaakt met de beste onvruchtbaarheidsblogs in 2019 met 13 verschillende blogs.
“Tussen de tijd dat ik onvruchtbaarheid doormaakte en er vervolgens over begon te schrijven, veranderden de dingen drastisch. Online ging het van geen informatie naar zoveel informatie ', zegt Klein.
Ze heeft gemerkt dat er nu meer openbare gesprekken over zijn, zoals op tv-programma's of in films. Ze wijst er ook op dat zelfs beroemdheden bereid zijn hun strijd met onvruchtbaarheid te delen.
Toen Dr. Nichelle Haynes, een perinatale psychiater, in 2016 onvruchtbaarheidsbehandelingen onderging, besloot ze er openlijk over te praten.
'Ik heb de beslissing genomen om open te zijn met mijn dierbaren over mijn worstelingen. Dit hielp me om steun te vinden binnen mijn gemeenschap. Gelukkig heeft de community die probeert zwanger te worden vocale artsen die online actiever zijn geweest om dit veelvoorkomende probleem onder de aandacht te brengen, dus ik denk dat vrouwen in het algemeen meer steun krijgen dan ooit tevoren,”zegt Haynes.
Toen Monica Caron in 2017 met behandelingen begon, voelde ze zich eenzaam en geïsoleerd, dus maakte ze een Instagram-account dat uitsluitend was gewijd aan haar onvruchtbaarheidsreis genaamd @my_so_called_ivf.
“Via mijn account kon ik contact maken met vrouwen die in dezelfde fase als ik zaten, vrouwen die me een paar stappen voor waren en vrouwen die me daarbij achterbleven. Ik voelde meer steun via de online gemeenschap dan via mijn familie en vrienden. Via Instagram vond ik ook andere steungroepen die in die tijd ongelooflijk behulpzaam waren”, zegt Caron.
Ze legt uit dat ze geluk heeft dat ze haar reis heeft gemaakt in een tijd waarin sociale media bestaan.
Samantha Kellgren, eigenaar van Simply Well Coaching, begon in 2017 met in-vitrofertilisatie (IVF) -behandelingen.
'Toen ik opende over mijn ervaring, vond ik anderen die het meemaakten of meemaakten. Het hielp me echt om een uitlaatklep te hebben om vragen te stellen over specifieke zaken zoals injecties of algemene gevoelens zoals hoe ze omgingen met angst om testresultaten terug te krijgen,”zegt Kellgren.
Uit een onderzoek uit 2012 bleek dat internet mensen heeft geholpen bij het ondergaan van onvruchtbaarheidsbehandelingen om informatie te delen en ondersteunende gemeenschappen te creëren.
Hoewel ik deze middelen 17 jaar geleden niet had, ben ik blij dat andere vrouwen online ondersteuning kunnen vinden en dat ze openlijk hun strijd kunnen bespreken.
Onvruchtbaarheidsbehandelingen ondergaan is ongelooflijk moeilijk, maar als je ondersteuning hebt, wordt het minder ontmoedigend.
Cheryl Maguire heeft een Master of Counseling Psychology diploma. Ze is getrouwd en is de moeder van een tweeling en een dochter. Haar geschriften zijn gepubliceerd in Parents Magazine, Upworthy, 'Chicken Soup for the Soul: Count Your Blessings' en Your Teen Magazine. Je kunt haar vinden op Twitter.
