Elk jaar wordt bij meer dan 180.000 mannen in de Verenigde Staten prostaatkanker vastgesteld. Hoewel de kankerreis van elke man anders is, is het waardevol om te weten wat andere mannen hebben meegemaakt.
Lees wat drie verschillende mannen hebben gedaan nadat ze over hun diagnose hebben gehoord en welke lessen ze onderweg hebben geleerd.
Doe je eigen onderzoek
Het enthousiasme van Ron Lewen voor internet en onderzoek wierp zijn vruchten af toen hij erachter kwam dat hij prostaatkanker had. 'Ik ben zo een nerd, dus ik heb dit zojuist onderzocht', zegt hij.
Lewen, die al sinds zijn vijftigste routinematige prostaatspecifieke antigeen (PSA) screeningen kreeg, ontdekte in januari 2012 dat zijn PSA-waarden hoger waren dan normaal. 'Ze waren boven de drempel gekomen waar mijn arts zich prettig bij voelde, dus liet hij me antibiotica slikken als het een infectie was. Een paar weken later moest ik nog een test doen. ' Het resultaat: zijn PSA-niveaus waren weer gestegen. De huisarts van Lewen stuurde hem naar een uroloog die een digitaal rectaal onderzoek en een biopsie op zijn prostaat uitvoerde. In maart had hij zijn diagnose: prostaatkanker in een vroeg stadium. "Mijn Gleason-score was laag, dus we vingen hem vroeg", zegt hij.
Dat was het moment waarop Lewens internet-speurvaardigheden zijn vruchten afwierpen. Hij begon zijn behandelingsopties te onderzoeken. Omdat hij 380 pond woog, zou de traditionele operatie niet werken. Een radioloog adviseerde ofwel traditionele bestraling ofwel brachytherapie, een behandeling waarbij radioactieve zaden in de prostaat worden geïmplanteerd om de kankercellen te doden. 'Die opties zouden prima zijn geweest, maar ik bleef maar lezen over protontherapie', zegt hij.
Met veel belangstelling zocht Lewen een protonenbehandelingscentrum. Er zijn niet zoveel protonbehandelingscentra in de Verenigde Staten, maar er was er toevallig één op 15 minuten van het huis van Lewen in Batavia, Illinois. Tijdens zijn eerste bezoek ontmoette hij artsen, verpleegsters, radiotherapeuten en dosimetristen. 'Ze deden hun uiterste best om me op mijn gemak te stellen', zegt hij.
Nadat hij het met zijn vrouw had besproken en alle gevolgen van de verschillende behandelingen had afgewogen, besloot Lewen protonentherapie te gebruiken om zijn prostaatkanker te behandelen. Voor dit type behandeling plaatsen artsen een kleine ballon in het rectum om de prostaat op te tillen, zodat straling de prostaat beter kan bereiken zonder andere nabijgelegen organen en weefsels te beïnvloeden.
Hij beëindigde zijn protonbehandelingen in augustus 2012 en onderging het eerste jaar elke drie maanden een PSA-test. Sindsdien heeft hij jaarlijks een bezoek gebracht aan zijn arts. Over het geheel genomen, zegt Lewen, had hij niet om een betere behandelervaring kunnen vragen. "De weinige bijwerkingen die ik als gevolg van de behandeling had, waren nooit iets dat me ervan weerhield om van mijn werk te genieten of van een normaal leven te genieten", zegt hij.
"Een van de hele leuke dingen van de geneeskunde van vandaag is dat we veel opties hebben, maar een van de ergste dingen is dat we veel opties hebben", zegt hij. 'Het kan overweldigend worden, maar het is belangrijk om je opties te begrijpen. Ik heb in de loop van mijn onderzoek waarschijnlijk met 20 verschillende mensen gesproken, maar het heeft me uiteindelijk geholpen de beste keuze te maken.”
Zoek een behandeling die bij je past
Hank Curry neemt het leven niet liggend. Hij sleept hooi en doet mee aan touwwedstrijden. Dus toen de inwoner van Gardnerville, Nevada in december 2011 werd gediagnosticeerd met prostaatkanker, volgde hij dezelfde aanpak om de kanker te bestrijden.
De dokters van Curry moedigden hem aan om geopereerd te worden. De kanker was tenslotte behoorlijk vergevorderd. Toen hij een biopsie kreeg, controleerden artsen 16 plaatsen op de prostaat op de aanwezigheid van kanker. Alle 16 kwamen positief terug. 'Ze zeiden dat ze het gevoel hadden dat de kans groot was dat de kanker zich vanuit de prostaat zelf in mijn buikholte had verspreid. Ze vertelden me dat we het konden verwijderen, maar er was geen garantie dat ze het allemaal zouden krijgen ', zegt hij. 'Als je het ongemak en de operatie doormaakt en de pijn hebt om die operatie te ondergaan en het de kanker mogelijk nog steeds niet elimineert, realiseerde ik me dat dat niet de operatie voor mij was.'
In plaats daarvan onderging Curry negen weken straling, vijf dagen per week. Vervolgens kreeg hij injecties met Lupron (vrouwelijk hormoon) om te voorkomen dat zijn lichaam testosteron aanmaakte dat een herhaling van zijn kanker zou kunnen veroorzaken. Hij begon zijn behandelingen in januari 2012 en stopte ze acht maanden later in augustus.
Tijdens zijn behandelingen handhaafde Curry een regelmatig fysiek regime, at goed en probeerde zijn lichaam in topvorm te houden. Dit hielp hem zijn kracht te herwinnen en door te gaan met hooien. 'Ik heb niet het gevoel dat ik een watje ben of zo.'
Geef niet op als de kanker terugkeert
Toen Alfred Diggs op 55-jarige leeftijd kanker kreeg, koos hij voor een radicale prostatectomie. "Ik had geen symptomen die verband hielden met prostaatkanker, maar ik kreeg al heel lang PSA's", zegt de voormalige apotheker en zorgverlener uit Concord, Californië. Als Afro-Amerikaan wist Diggs dat zijn kansen op kanker groter waren - evenals het risico dat het zou terugkeren.
"Mijn PSA verdubbelde meer dan een jaar, en een biopsie toonde aan dat ik prostaatkanker had in verschillende lobben van mijn prostaat", zegt hij. "Er waren nieuwere technologieën, maar ze moeten minstens tien jaar bestaan voordat ik ze ga gebruiken."
'Na de operatie had ik ongeveer drie of vier maanden urine-incontinentie, maar dat is niet ongebruikelijk', zegt hij. Diggs had ook erectiestoornissen als gevolg van de behandeling, maar hij kon het met medicijnen behandelen.
Hij was de komende 11 jaar symptoomvrij, maar de kanker kwam begin 2011 terug. "Mijn PSA begon geleidelijk op te lopen, en als je terugkerende prostaatkanker hebt, is je PSA de enige klinische indicator die artsen hebben", zegt hij. 'Ik heb verschillende artsen gezien en ze vertelden me allemaal hetzelfde: ik had bestraling nodig.'
Diggs kreeg gedurende zeven weken 35 bestralingen. In oktober 2011 was hij klaar met zijn straling en werden zijn PSA-nummers weer normaal.
Dus hoe komt prostaatkanker terug als er geen prostaat meer is? 'Als de prostaatkanker volledig in de prostaat zit, is het voor ongeveer 100 procent te genezen. Als de kankercellen het prostaatbed [het weefsel rond de prostaat] binnendringen, bestaat de kans dat de kanker terugkomt ', zegt Diggs.
'Toen de kanker terugkwam, was het emotioneel niet zo erg', zegt hij. 'Het had niet dezelfde emotionele impact. Ik dacht gewoon 'hier gaan we weer!' '
Als u een diagnose krijgt, stelt Diggs voor om contact op te nemen met andere mannen die de diagnose en behandeling hebben ondergaan. 'Heel eenvoudig: ze kunnen u dingen vertellen die de dokter niet kan.'
