Geneesmiddelen die de afweer van toxinespuwende cellen wegnemen, kunnen veroudering vertragen en de kwaliteit van leven verbeteren.
Dat is de conclusie van onderzoekers van de Mayo Clinic in Minnesota.
Senescente cellen - de term voor cellen die stoppen met delen maar levend en metabolisch actief blijven - kunnen een positieve rol spelen in de gezondheid door toxines uit te stoten die kankercellen doden.
Verouderde cellen kunnen zich echter ook in de loop van de tijd ophopen. Als ze te talrijk worden, kunnen verouderde cellen gezonde cellen beschadigen en bijdragen aan een breed scala aan aan veroudering gerelateerde chronische aandoeningen, waaronder diabetes, hart- en vaatziekten, kanker, dementie, artritis, osteoporose en kwetsbaarheid.
Dan wordt het probleem dat ouder wordende cellen ingebouwde beveiligingen hebben waardoor ze moeilijk te doden zijn.
Dergelijke cellen kunnen maandenlang overleven in laboratoriumomstandigheden die normale cellen binnen enkele uren doden.
Het voorkomen van de vorming van verouderde cellen is geen optie, omdat dit de deur zou openen voor allerlei opportunistische ziekten, waaronder kanker.
In plaats daarvan hebben onderzoekers zich gericht op manieren om reeds gevormde cellen tijdelijk te ontwapenen om ze te doden zodra hun productieve werk is voltooid.
De bolwerken aanvallen
Nieuwe geneesmiddelen die nu in ontwikkeling zijn, zijn bedoeld om verouderde cellen aan te vallen op hun sterkste punt - de een half dozijn "pro-survival-netwerken" die hen helpen apoptose of geprogrammeerde celdood te weerstaan.
"We laten ouderdomscellen zelfmoord plegen met de slechte dingen die ze produceren", zegt Dr. James Kirkland, directeur van het Kogod Center on Aging in de Mayo Clinic.
Een overzichtsartikel van Mayo-onderzoekers, gepubliceerd in het nummer van het Journal of the American Geriatrics Society van deze maand, stelt dat "senolytische" geneesmiddelen, indien bewezen veilig en effectief bij mensen, een breed scala aan chronische aandoeningen, van ontsteking tot cellulair, kunnen voorkomen of vertragen. disfunctie, die bijdragen aan veroudering.
"De grote risicofactor is veroudering, dus waar we achteraan willen gaan, is zelf veroudering," vertelde Kirkland aan Healthline.
In sommige gevallen kan het lichaam zelfs ouderdomsgerelateerde schade herstellen.
"Senescente cellen werken als gif voor stamcellen, dus als je senescente cellen verwijdert, herstel je de stamcelfunctie," zei Kirkland.
"Als senolytica of andere interventies die gericht zijn op fundamentele verouderingsprocessen in klinische onderzoeken effectief en veilig blijken te zijn, zouden ze de geriatrische geneeskunde kunnen transformeren door de preventie of behandeling van meerdere ziekten en functionele gebreken parallel mogelijk te maken, in plaats van één voor één", aldus het rapport. suggereerde.
Het leven gezonder maken
Deze klasse van geneesmiddelen werd voor het eerst gerapporteerd in 2015 in dierstudies onder leiding van Kirkland, en omvatte Paul Robbins, PhD, en Dr. Laura Niedernhofer van het Scripps Research Institute, die de term "senolytica" bedacht.
De bedoeling is niet noodzakelijkerwijs om de levensduur te verlengen, hoewel dat ooit mogelijk zou kunnen zijn.
De medicijnen zijn eerder gericht op de 'gezondheidsspanne' - het aantal jaren dat mensen een gezond, productief leven leiden.
'We willen leven aan de jaren toevoegen in plaats van jaren aan het leven', zei Kirkland.
Uit de studie uit 2015, gepubliceerd in het tijdschrift Aging Cell, bleek dat het doden (of 'opruimen') van de verouderde cellen bij oude muizen de kwaliteit van leven aanzienlijk verbeterde.
"In diermodellen verbeterden de verbindingen de cardiovasculaire functie en het uithoudingsvermogen, verminderden osteoporose en kwetsbaarheid en verlengden de gezondheidstijd", zei Niedernhofer ten tijde van de vrijgave van de studie. "Het is opmerkelijk dat in sommige gevallen deze medicijnen dit deden met slechts één behandeling."
Nieuwe medicijnen worden ontwikkeld
Mayo-onderzoekers hebben al verschillende senolytische geneesmiddelen geïdentificeerd die gericht zijn op verouderde cellen.
Een nieuwe studie gepubliceerd in het tijdschrift Nature Communications beschrijft een screeningplatform voor het identificeren van meer geneesmiddelen die op deze cellen zijn gericht, waaronder een nieuwe klasse geneesmiddelen genaamd HSP90-remmers.
Het experimentele medicijn tegen kanker Navitoclax; evenals dasatinib, een medicijn dat wordt gebruikt om leukemie te bestrijden; quercetine, een plantenpolyfenol uit de flavonoïdegroep; en piperlongumine, een natuurlijk product dat is afgeleid van de vrucht van de Aziatische lange peper, behoren tot de middelen die de afgelopen jaren senolytische effecten hebben gehad.
In maart meldden Mayo-onderzoekers er nog drie in het tijdschrift Aging: fisetin (een andere flavonoïde en antioxidant) en twee BCL-XL-remmers - A1331852 en A1155463.
Van alle werd aangetoond dat ze in vitro verouderde cellen doden terwijl normale cellen ongedeerd blijven.
"We zijn de afgelopen jaren snel gegaan en het ziet er steeds meer naar uit dat senolytica, waaronder de recent ontdekte HSP90-remmers, een impact hebben op een groot aantal ziekten", zei Kirkland in een persverklaring. "We zullen moeten blijven testen of er meer optimale geneesmiddelen of geneesmiddelencombinaties zijn om het bereik van de beoogde ouderdomscellen te verbreden."
Testen is nog steeds nodig
Kirkland vertelde Healthline dat menselijke onderzoeken naar senolytische geneesmiddelen "op handen zijn", en merkte op dat sommige medicijnen al zijn goedgekeurd door de Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA) voor de behandeling van andere gezondheidsproblemen.
Indien goedgekeurd door de FDA, zouden de medicijnen waarschijnlijk in eerste instantie gericht zijn op personen met levensbedreigende aandoeningen zoals idiopathische longfibrose, levercirrose, gevorderde nierziekte en diabetes.
De behandeling zou waarschijnlijk een combinatie van medicijnen en levensstijlinterventies omvatten, zei Kirkland.
Ondanks de schijnbaar enorme belofte van senolytica, "we weten eerlijk gezegd nog niet of deze medicijnen bij mensen werken of niet, en niemand mag deze medicijnen gaan gebruiken, totdat de klinische proeven zijn voltooid", benadrukte Kirkland.
Hij zei echter: "Als het veilig zou blijken, zouden we dit kunnen zien verschuiven naar steeds minder ernstig zieke bevolkingsgroepen, en misschien zien we mensen deze medicijnen preventief gebruiken."
'Maar dat is een heel eind op de weg', zei hij.
