Wat is een decubituszweer?
Een decubituszweer is ook bekend als decubitus, decubitus of doorligwonden. Het is een open wond op je huid. Decubituszweren komen vaak voor op de huid die botgebieden bedekt. De meest voorkomende plaatsen voor een decubituszweer zijn uw:
- heupen
- terug
- enkels
- billen
Deze aandoening komt vaak voor bij mensen die:
- zijn ouder
- hebben verminderde mobiliteit
- breng lange periodes in bed of een rolstoel door
- kan bepaalde lichaamsdelen niet verplaatsen zonder hulp
- hebben een kwetsbare huid
De aandoening is te behandelen, maar chronische diepe zweren kunnen moeilijk te behandelen zijn. De specifieke vooruitzichten zijn afhankelijk van verschillende factoren, waaronder onderliggende medische aandoeningen en het stadium van de zweer.
Wat zijn de symptomen van een decubituszweer?
Elke fase van een decubituszweer heeft verschillende symptomen. Afhankelijk van het stadium heb je mogelijk een van de volgende zaken:
- verkleuring van de huid
- pijn in het getroffen gebied
- infectie
- open huid
- huid die niet lichter aanvoelt
- huid die zachter of steviger is dan de omringende huid
Stadia van decubituszweren
Decubituszweren komen in fasen voor. Er is een stadiëringsproces om uw zorgverlener te helpen bij het diagnosticeren en behandelen van u.
Fase 1
De huid is niet gebroken, maar verkleurd. Het gebied kan rood lijken als je een lichte teint hebt. De verkleuring kan variëren van blauw tot paars als je een donkere huidskleur hebt. Het kan ook warm en gezwollen zijn.
Stage 2
Er is een breuk in de huid die een ondiepe zweer of erosie onthult. Mogelijk is er ook een blaar gevuld met vloeistof.
Fase 3
De zweer zit veel dieper in de huid. Het tast je vetlaag aan en ziet eruit als een krater.
Stap 4
In dit stadium worden veel lagen aangetast, waaronder je spieren en botten.
Onstabiel
Een donkere, harde plaque genaamd eschar kan zich in de pijnlijke plek bevinden, wat volledige evaluatie en enscenering moeilijk maakt. Soms heeft uw arts verdere beeldvorming of chirurgische evaluatie van het gebied nodig om de volledige omvang van de zweer te bepalen. De zweer kan ook verkleurd vuil hebben dat bekend staat als slough (geel, bruin, groen of bruin), wat volledige evaluatie moeilijk maakt.
Wat veroorzaakt een decubituszweer?
Langdurige druk is in wezen de hoofdoorzaak van een decubituszweer, samen met andere factoren zoals vocht, slechte bloedsomloop en slechte voeding. Langdurig op een bepaald deel van uw lichaam liggen kan ervoor zorgen dat uw huid kapot gaat. De gebieden rond de heupen, hielen en het stuitje zijn bijzonder kwetsbaar voor decubitus.
Overmatig vocht en huidirriterende stoffen zoals urine en ontlasting, die het gevolg zijn van slechte hygiëne, kunnen ook bijdragen aan de vorming van decubitus. Wrijving draagt ook bij, bijvoorbeeld wanneer een persoon die in bed ligt, lakens onder zich vandaan sleept.
Wie loopt er risico op een decubituszweer?
Er zijn een aantal risicofactoren voor decubituszweren:
- U loopt mogelijk risico als u niet zelf kunt bewegen of van positie kunt veranderen terwijl u in bed ligt of in een rolstoel zit.
- Uw huid kan kwetsbaarder en kwetsbaarder zijn als u een oudere volwassene bent, waardoor u een verhoogd risico kunt lopen.
- Slechte eetgewoonten of onvoldoende voedingsstoffen binnenkrijgen kunnen de conditie van uw huid beïnvloeden, wat uw risico kan verhogen.
- Aandoeningen zoals diabetes kunnen uw bloedcirculatie beperken, wat weefselvernietiging in uw huid kan veroorzaken en uw risico kan verhogen.
Diagnose van een decubituszweer
Uw zorgverlener kan u doorverwijzen naar een wondzorgteam van artsen, specialisten en verpleegkundigen met ervaring in de behandeling van decubitus. Het team kan uw zweer beoordelen op basis van verschillende dingen. Deze omvatten:
- de grootte en diepte van uw zweer
- het type weefsel dat direct door uw zweer wordt aangetast, zoals huid, spieren of botten
- de kleur van de huid die is aangetast door uw zweer
- de hoeveelheid weefselsterfte die optreedt als gevolg van uw zweer
- de toestand van uw zweer, zoals aanwezigheid van infectie, sterke geur en bloeding
Uw zorgverlener kan monsters nemen van de vloeistoffen en het weefsel in uw decubituszweer. Bovendien kunnen ze op zoek gaan naar tekenen van bacteriegroei en kanker.
Behandeling van een decubituszweer
Uw behandeling hangt af van het stadium en de toestand van uw zweer. Behandeling kan zijn:
- medicijnen
- lokale wondverzorging, inclusief specifieke verbandadviezen
- veranderingen in levensstijl, zoals het regelmatig herpositioneren en het gebruik van speciale kussens om uit te laden, evenals het maken van gezonde eetkeuzes
- behandeling van een eventuele infectie
- chirurgie
Antibacteriële geneesmiddelen kunnen de infectie behandelen. U kunt ook medicijnen krijgen om ongemak te verlichten of te verminderen.
Uw arts kan een proces aanbevelen om dood of geïnfecteerd weefsel te verwijderen, debridement genaamd.
Het is belangrijk om de site schoon, droog en vrij van irriterende stoffen te houden om genezing te bevorderen.
Bij het behandelen van een decubituszweer is het ontlasten van de druk en frequente herpositionering erg belangrijk. Het verminderen van wrijving op de locatie is ook belangrijk.
Uw zorgverlener kan regelmatig verbandveranderingen van uw wond bestellen.
Sommige therapieën zijn belangrijker voor meer geavanceerde ulcera (zoals chirurgisch debridement en negatieve druk wondtherapie in stadium 3 en 4 ulcera), terwijl alle ulcera kunnen profiteren van algemene behandelstrategieën zoals het verminderen van wrijving en vocht in het gebied, waardoor het gebied schoon blijft, het ontlasten van druk en het regelmatig herpositioneren, en het verbeteren van voedingskeuzes.
Uw specifieke behandelstrategie hangt af van verschillende factoren en uw arts zal met u bespreken wat het beste is voor uw specifieke maagzweer.
OutlookWat zijn de langetermijnvooruitzichten?
Uw genezingsproces hangt af van het stadium van uw maagzweer. Hoe eerder de diagnose wordt gesteld, hoe eerder u kunt beginnen met de behandeling en het herstel.
Uw zorgverlener kan u aanraden uw dieet aan te passen. Latere stadia vereisen vaak agressievere behandelingen en langere hersteltijden.
