Pap uitstrijkje
Een uitstrijkje, ook wel uitstrijkje of uitstrijkje genoemd, test op abnormale cellen in uw baarmoederhals. Pap-uitstrijkjes kunnen ook vaginale infecties en ontstekingen identificeren. Ze worden voornamelijk gebruikt om te screenen op baarmoederhalskanker.
Baarmoederhalskanker was decennia lang de belangrijkste doodsoorzaak bij vrouwen in de Verenigde Staten. De incidentie van baarmoederhalskanker is met 60 procent afgenomen sinds Pap-uitstrijkjes in de jaren vijftig beschikbaar kwamen.
Wanneer baarmoederhalskanker vroeg wordt gevonden, is de kans veel groter dat het kan worden genezen. Experts hebben een schema opgesteld voor wanneer en hoe vaak u een uitstrijkje moet hebben.
Wanneer moet je een uitstrijkje maken?
Het Amerikaanse ministerie van Volksgezondheid en Human Services, Office on Women's Health heeft de volgende aanbevelingen gedaan voor vrouwen zonder bekende risico's.
| Leeftijd | Pap uitstrijkfrequentie |
| <21 jaar oud, | niet nodig |
| 21-29 | elke 3 jaar |
| 30-65 | elke 3 jaar; of een HPV-test om de 5 jaar, of een Pap-test en HPV-test samen (co-testing genoemd) om de 5 jaar |
| 65 en ouder | praat met uw arts; u heeft mogelijk geen uitstrijkjes meer nodig |
Wat als ik een hysterectomie heb gehad?
Vraag uw arts of u pap-uitstrijkjes moet blijven gebruiken. Meestal kunnen de tests worden gestopt als uw baarmoederhals is verwijderd tijdens uw hysterectomie en u geen voorgeschiedenis van baarmoederhalskanker heeft.
Voorbereiden op het uitstrijkje
Om de nauwkeurigheid van uw uitstrijkje te vergroten, zijn er verschillende dingen die u 48 uur voor de test moet vermijden. Ze bevatten:
- seks hebben
- douchen
- met tampons
- vaginale smeermiddelen of medicijnen gebruiken
- met vaginale sprays of poeders
Je mag ook geen uitstrijkje hebben als je ongesteld bent.
V&A: uitstrijkjes en zwangerschap
Vraag:
Heb ik tijdens de zwangerschap een uitstrijkje nodig? Is het veilig om er een te krijgen?
EEN:
Het is veilig. Er is zelfs onderzoek dat geen verband aantoont tussen positieve HPV-tests met uitstrijkje en obstetrische complicaties. Het wordt aanbevolen om tijdens de zwangerschap een uitstrijkje te hebben. Het wordt meestal vroeg in de zwangerschap gedaan, zodat als er een afwijking wordt gevonden, de beste behandeling kan worden bepaald.
Hormonale veranderingen geassocieerd met zwangerschap kunnen de test beïnvloeden en abnormale resultaten veroorzaken. Het kan nuttig zijn om naast of als alternatief voor een uitstrijkje een HPV-test te krijgen.
Als je een Pap-test moet ondergaan en je bent zwanger, dan kun je er tot 24 weken zwanger van worden. Na de zesde maand en tot 12 weken na de geboorte mag je geen uitstrijkje hebben. Tijdens de laatste drie maanden van uw zwangerschap kan een uitstrijkje ongemakkelijk zijn. Na de geboorte kunt u onbetrouwbare resultaten krijgen door onvoldoende of ontstekingscellen die na de geboorte aanwezig zijn.
Healthline Medical TeamAnswers vertegenwoordigen de mening van onze medische experts. Alle inhoud is strikt informatief en mag niet worden beschouwd als medisch advies.
Wat gebeurt er tijdens een uitstrijkje
Als je een uitstrijkje hebt, wordt je gevraagd om met je knieën omhoog op de onderzoekstafel te gaan liggen. Je plaatst je voeten in stijgbeugels aan elke kant van de tafel. Je moet je billen naar het einde van de tafel schuiven.
Uw arts zal een metalen of plastic speculum in uw vagina plaatsen om het open te houden. Ze gebruiken dan een wattenstaafje om een deel van de cellen en het slijm van uw baarmoederhals lichtjes af te schrapen.
De meeste vrouwen ervaren tijdens de test geen pijn, maar u kunt een lichte knijpen of druk voelen.
Uw arts stuurt uw monsters naar een laboratorium voor evaluatie onder een microscoop. Uw arts kan ook een test op humaan papillomavirus (HPV) bestellen. HPV-tests worden gebruikt voor vrouwen van 21 jaar en ouder met abnormale uitstrijkresultaten en voor vrouwen van 30 jaar en ouder.
Pap uitstrijkresultaten
Het uitstrijkje is bedoeld als screeningstest die aangeeft dat verder onderzoek nodig is. Het wordt beschouwd als een betrouwbare test. Een onderzoek uit 2018 toonde aan dat routinematige uitstrijkjesonderzoek 92 procent van de gevallen van baarmoederhalskanker detecteerde.
Er zijn echter gevallen van vals-negatieve en vals-positieve resultaten, zoals uiteengezet in een studie uit 2017.
De meeste Pap-uitstrijktestresultaten komen terug zoals normaal. Dit betekent dat u een volledig overzicht hebt gekregen en het aanbevolen schema voor toekomstige tests moet blijven volgen. Mogelijk hoort u deze resultaten een 'negatieve' test. Dat betekent dat je negatief hebt getest op afwijkingen.
Onbevredigend
Soms komen de testresultaten van het uitstrijkje terug als onbevredigend. Dit is niet per se reden tot ongerustheid. Het kan verschillende dingen betekenen, waaronder:
- er zijn niet genoeg cervicale cellen verzameld om een nauwkeurige test uit te voeren
- cellen konden niet worden beoordeeld vanwege bloed of slijm
- een fout bij het beheren van de test
Als uw resultaten niet bevredigend zijn, kan het zijn dat uw arts de test meteen wil herhalen of dat u eerder terugkeert dan de normaal geplande nieuwe test.
Abnormaal
Resultaten krijgen dat uw uitstrijkje abnormaal is, betekent niet noodzakelijk dat u baarmoederhalskanker heeft. In plaats daarvan betekent het dat sommige cellen anders waren dan andere. Abnormale resultaten vallen meestal in twee categorieën:
- Kleine veranderingen in uw cervicale cellen betekenen vaak dat u HPV heeft.
- Hoogwaardige veranderingen kunnen erop duiden dat u voor een langere periode een HPV-infectie heeft gehad. Ze kunnen ook precancereus of kankerachtig zijn.
Baarmoederhalskanker
Wanneer er veranderingen optreden in de structuur van cellen van uw baarmoederhals, het onderste deel van de baarmoeder dat verbinding maakt met uw vagina, worden ze als precancereus beschouwd. Deze precancers kunnen meestal in het kantoor van uw arts worden verwijderd met vloeibare stikstof, een elektrische stroom of een laserstraal.
Bij een klein percentage vrouwen zullen deze precancers snel of in grote aantallen beginnen te groeien en kankerachtige tumoren vormen. Onbehandeld kan de kanker zich verspreiden naar andere delen van het lichaam.
Bijna alle gevallen van baarmoederhalskanker worden veroorzaakt door verschillende soorten HPV. HPV wordt overgedragen via vaginale, orale of anale seks.
HPV-infectie komt veel voor.
Geschat wordt dat de kans om op enig moment in het leven HPV te krijgen, als je tenminste één sekspartner hebt, meer dan 84 procent is voor vrouwen en 91 procent voor mannen. U kunt besmet raken als u maar één sekspartner heeft gehad. Je kunt de infectie jarenlang hebben zonder het te weten.
Hoewel er geen behandeling is voor infecties met de typen HPV die baarmoederhalskanker veroorzaken, gaan ze meestal binnen één of twee jaar vanzelf weg.
Symptomen
Veel vrouwen hebben geen symptomen van baarmoederhalskanker, met name pijn, totdat het is gevorderd naar een meer gevorderd stadium. Veel voorkomende symptomen zijn onder meer:
- vaginale bloeding wanneer u niet ongesteld bent
- zware periodes
- ongebruikelijke vaginale afscheiding, soms met een vieze geur
- pijnlijke seks
- bekken- of rugpijn
- pijn bij het plassen
Risicofactoren voor baarmoederhalskanker
Door bepaalde factoren loopt u een groter risico op baarmoederhalskanker. Deze omvatten:
- roken
- HIV
- gecompromitteerd immuunsysteem
- familieleden hebben met de diagnose baarmoederhalskanker
- je moeder nam het synthetische oestrogeen diethylstilbestrol (DES) terwijl ze zwanger van je was
- eerder gediagnosticeerd is met precancer of baarmoederhalskanker
- meerdere seksuele partners hebben
- op jonge leeftijd seksueel actief zijn
Belangrijke tests voor vrouwen
Naast uitstrijkjes zijn er nog andere tests die belangrijk zijn voor vrouwen.
| Test / screening | Leeftijden 21 tot 39 | 40 tot 49 | 50-65 | 65 en ouder |
| Pap test | eerst testen op 21-jarige leeftijd, daarna elke 3 jaar testen | elke 3 jaar; elke 5 jaar als u ook een HPV-test heeft | elke 3 jaar; elke 5 jaar als u ook een HPV-test heeft | praat met uw arts; als u een laag risico heeft, kunt u mogelijk stoppen met testen |
| borstonderzoek | maandelijks zelfonderzoek na 20 jaar | jaarlijks door arts; maandelijks zelfonderzoek | jaarlijks door arts; maandelijks zelfonderzoek | jaarlijks door arts; maandelijks zelfonderzoek |
| mammogram | bespreek dit met uw arts | elke 2 jaar | jaarlijks | 65-74: jaarlijks; 75 jaar en ouder: overleg met uw arts |
| botmineraaldichtheidstest | bespreek dit met uw arts | bespreek dit met uw arts | bespreek dit met uw arts | ten minste één test die als basis moet dienen |
| colonoscopie | bespreek dit met uw arts | bespreek dit met uw arts | eerst testen op 50, daarna elke 10 jaar | elke 10 jaar |
Bronnen: Office of Women's Health en Cleveland Clinic Health Guidelines for Women
Uw arts kan aanvullende tests of andere tijdlijnen aanbevelen, afhankelijk van uw medische geschiedenis. Volg altijd de aanbevelingen van uw arts op, aangezien deze het meest bekend zijn met uw gezondheidsbehoeften.
