Wat is ailurofobie?
Ailurofobie beschrijft een intense angst voor katten die sterk genoeg is om paniek en angst te veroorzaken wanneer ze in de buurt zijn of aan katten denken. Deze specifieke fobie staat ook bekend als elurofobie, gatofobie en felinofobie.
Als je ooit bent gebeten of gekrast door een kat, voel je je misschien nerveus om hen heen. Of misschien vindt u katten gewoon niet leuk. In beide gevallen zult u waarschijnlijk niet uw best doen om met hen om te gaan en zult u zich waarschijnlijk niet al te veel zorgen maken over hen.
Een fobie gaat verder dan milde angst of afkeer. Als u ailurofobie heeft, kunt u zich veel zorgen maken over het tegenkomen van katten en nadenken over manieren om ze te vermijden. Dit kan een groot effect hebben op je dagelijkse leven, vooral gezien de populariteit van katten als huisdier.
Wat zijn de symptomen?
Het belangrijkste symptoom van ailurofobie is extreme angst bij het zien of horen van een kat. Zelfs het kijken naar tekenfilms of foto's van katten kan symptomen veroorzaken.
Fobieën hebben de neiging om zowel fysieke als psychologische symptomen te veroorzaken bij het denken over of in contact komen met het object van uw fobie.
Fysieke symptomen zijn meestal:
- pijn of beklemming op de borst
- toegenomen zweten of hartslag
- moeite met normaal ademen
- gevoelens van opwinding, duizeligheid of misselijkheid
- beven en trillen
- maagklachten, vooral als u denkt aan een toekomstige gebeurtenis waarbij een kat aanwezig zal zijn
Psychologische symptomen kunnen zijn:
- paniek en angst voelen bij het denken aan katten
- zich extreem bang voelen voor nieuwe gebieden waar katten kunnen zijn
- besteed veel tijd aan het nadenken over mogelijke manieren waarop u katten kunt tegenkomen en hoe u ze kunt vermijden
- extreme angst en angst ervaren wanneer u miauwt, sist of soortgelijke geluiden hoort
Deze symptomen kunnen uw routinegedrag beïnvloeden. U kunt bijvoorbeeld stoppen met het bezoeken van een vriend die katten heeft of verhuizen naar een nieuw gebouw waar huisdieren niet zijn toegestaan. Of misschien merk je dat je collega's vermijdt die over hun katten praten.
Als je ten slotte een fobie hebt, ben je je er misschien van bewust dat je angsten irrationeel zijn of waarschijnlijk geen schade zullen aanrichten. Dit besef veroorzaakt vaak extra leed en schaamtegevoelens, waardoor het moeilijk kan zijn om hulp te zoeken.
Wat veroorzaakt het?
De exacte oorzaak van fobieën is onduidelijk. In het geval van ailurofobie kan aangevallen worden door een kat op jonge leeftijd of getuige zijn van iemand anders aangevallen worden. Genetische en omgevingsfactoren kunnen ook een rol spelen.
Specifieke fobieën, vooral fobieën bij dieren, ontwikkelen zich vaak in de kindertijd. Misschien heb je al zo lang je je kunt herinneren een fobie van katten, maar je herinnert je geen prikkelende gebeurtenis uit je kindertijd.
Het is ook mogelijk om een fobie te ontwikkelen zonder ooit een negatieve ervaring te hebben in verband met waar je bang voor bent.
Hoe wordt de diagnose gesteld?
Als u denkt dat u een fobie voor katten heeft, overweeg dan om een professional in de geestelijke gezondheidszorg te raadplegen om een diagnose te stellen. Uw huisarts kan u doorverwijzen naar iemand die ervaring heeft met het diagnosticeren van fobieën.
Over het algemeen wordt een fobie gediagnosticeerd wanneer de angst of angst uw dagelijkse leven beïnvloedt of een negatief effect heeft op uw kwaliteit van leven.
U kunt de diagnose ailurofobie krijgen als:
- het zien of denken aan katten veroorzaakt fysieke en emotionele symptomen van angst
- je doet er alles aan om katten te vermijden
- je maakt je meer zorgen over mogelijke ontmoetingen met katten dan je zou willen
- u heeft deze symptomen zes maanden of langer ervaren
Hoe wordt het behandeld?
Het hebben van een fobie betekent niet noodzakelijk dat u behandeling nodig heeft. Als u vrij gemakkelijk katten kunt vermijden, heeft ailurofobie mogelijk niet veel invloed op uw dagelijks leven.
Het is echter niet altijd mogelijk of zelfs wenselijk om het object van je fobie te vermijden. Misschien ben je bijvoorbeeld begonnen met daten met iemand die een kat heeft. Of misschien genoot je van katten voordat je een slechte ervaring had.
Exposure-therapie
Blootstellingstherapie wordt beschouwd als een van de meest effectieve behandelingen voor fobieën. Bij dit type therapie werk je samen met een therapeut om jezelf langzaam bloot te stellen aan wat je vreest.
Om ailurofobie aan te pakken, kun je beginnen met het bekijken van afbeeldingen van katten. U kunt doorgaan met het bekijken van kattenvideo's en vervolgens een opgezette of speelgoedkat vasthouden. Uiteindelijk kun je naast een kat in een draagzak zitten voordat je de laatste stap zet om een zachte kat vast te houden.
Systematische desensibilisatie is een specifiek type blootstellingstherapie waarbij ontspanningstechnieken worden geleerd om gevoelens van angst en angst te helpen beheersen tijdens blootstellingstherapie.
Uiteindelijk kunnen deze oefeningen je ook helpen om katten te associëren met een ontspanningsreactie in plaats van een stressreactie.
Cognitieve gedragstherapie
Als u niet zeker bent van blootstellingstherapie, kunt u in plaats daarvan cognitieve gedragstherapie (CBT) overwegen. In CBT leer je hoe je de denkpatronen die leed veroorzaken, kunt identificeren en herformuleren.
CGT voor ailurofobie zal waarschijnlijk nog steeds enige blootstelling aan katten met zich meebrengen, maar tegen die tijd bent u goed uitgerust met coping-tools.
Medicatie
Er zijn geen medicijnen die speciaal zijn ontworpen om fobieën te behandelen, maar sommige kunnen helpen bij het op korte termijn behandelen van symptomen. Deze omvatten:
- Bètablokkers. Bètablokkers helpen bij fysieke symptomen van angst, zoals een verhoogde hartslag en duizeligheid. Ze worden over het algemeen genomen voordat ze in een situatie terechtkomen die fysieke symptomen veroorzaakt.
- Benzodiazepines. Dit zijn kalmerende middelen die ook helpen bij het verminderen van angstsymptomen. Hoewel ze nuttig kunnen zijn, hebben ze ook een hoog risico op verslaving. Uw arts zal deze over het algemeen alleen voorschrijven voor incidenteel of kortdurend gebruik.
- D-cycloserine (DCS). Dit is een medicijn dat de voordelen van blootstellingstherapie kan helpen vergroten. Resultaten van een review uit 2017 suggereren dat blootstellingstherapie effectiever zou kunnen zijn wanneer aangevuld met DCZ.
Zelfs zonder DCS of andere medicijnen hebben mensen vaak succes met therapie.
het komt neer op
Dierlijke fobieën behoren tot de meest voorkomende fobieën. Als u bang bent voor katten die u ervan weerhouden bepaalde activiteiten uit te voeren of een negatief effect op uw leven hebben, kan therapie helpen.
