Dingen om te overwegen
Periodiek ontwikkelen zich knobbeltjes in of rond de vagina. Er zijn verschillende oorzaken voor deze hobbels, waaronder:
- vaginale cysten
- genitale wratten
- druk van een aangrenzend orgel
- vaginale huidmarkeringen
- vaginale angiomyxoom
- vaginale kanker
Als u een knobbeltje op uw vaginale wand ontdekt, maak dan een afspraak met een arts of andere zorgverlener.
Ze kunnen u helpen de oorzaak te achterhalen en, indien nodig, een behandelplan ontwikkelen en helpen.
Blijf lezen om meer te weten te komen over mogelijke oorzaken van knobbels of stoten die u op dit gebied kunt opmerken.
Vaginale cysten
Gevonden op of onder de bekleding van de vagina, vaginale cysten zijn gesloten vochtzakken.
De soorten vaginale cysten zijn onder meer:
- Vaginale inclusiecysten. Deze worden veroorzaakt door letsel aan de vaginale wand en zijn de meest voorkomende vaginale cysten.
- Bartholin's cyste. Dit type wordt veroorzaakt door vloeistofback-up in de Bartholin-klier nabij de vaginale opening.
- Gartner's kanaalcyste. Deze worden veroorzaakt door vochtophoping in het rudimentaire kanaal van Gartner.
Cysten blijven vaak klein en hoeven niet te worden behandeld. Uw arts zal de cyste controleren en letten op veranderingen.
In sommige gevallen moeten cysten worden afgetapt, gebiopteerd of verwijderd. Als er een infectie is, kan uw arts antibiotica voorschrijven.
Genitale wratten
Genitale wratten worden veroorzaakt door infectie met het humaan papillomavirus (HPV) en worden verspreid door seksueel contact.
Genitale wratten kunnen ook zijn:
- pijnloos
- klein, minder dan de helft van een potloodgum
- gevonden in clusters
- gevonden in of buiten de vagina, soms rond de anus
Druk van een aangrenzend orgel
Een knobbeltje of uitstulping in de vagina kan worden veroorzaakt door een aangrenzend orgaan dat van zijn normale positie is verwijderd.
Meestal drukken de baarmoeder, het rectum en de blaas niet tegen de vaginale wand. Met de leeftijd kunnen ligamenten die organen op hun plaats houden en spieren in de bekkenbodem verzwakken.
Als een orgaan onvoldoende steun verliest, kan het van zijn normale positie af bewegen, tegen het vaginale kanaal drukken en een uitstulping in de vaginale wand creëren:
- Als het uit de baarmoeder komt, wordt de uitstulping een baarmoederverzakking genoemd.
- Als het uit het rectum komt, wordt de uitstulping een rectocele genoemd.
- Als het uit de blaas komt, wordt de uitstulping een cystocele of blaasverzakking genoemd.
Vaginale skin-tags
Vaginale skin-tags worden ook vaginale poliepen genoemd.
Volgens de Universiteit van Iowa zijn vaginale poliepen niet schadelijk en is behandeling niet nodig, tenzij ze bloeden of pijnlijk worden.
In zeldzame gevallen een angiomyxoom
Een angiomyxoom is een langzaam groeiend type tumor dat meestal wordt aangetroffen in de vrouwelijke perineale en bekkengebieden.
Volgens een casusrapport uit 2013 is dit type tumor zeldzaam en wordt het soms over het hoofd gezien bij het diagnosticeren van een knobbel in de vagina.
Meestal omvat de behandeling chirurgische excisie van de tumor.
In zeldzame gevallen vaginale kanker
Mayo Clinic geeft aan dat een brok of massa in je vagina een van de tekenen kan zijn van vaginale kanker.
Hoewel er in de vroege stadia van vaginale kanker vaak zeer weinig symptomen zijn, kunnen naarmate de ziekte voortschrijdt, andere symptomen zijn:
- waterige vaginale afscheiding
- ongebruikelijke vaginale bloeding
- bekkenpijn
- frequent urineren
- pijnlijk urineren
- constipatie
Volgens de American Society of Clinical Oncology (ASCO) is vaginale kanker zeldzaam en komt het voor bij ongeveer 1 op de 1100 personen met een vulva.
Ongeveer 75 procent van de vaginale kankers is te wijten aan HPV.
het komt neer op
Als u een knobbeltje in uw vagina ontdekt, kan dit een symptoom zijn van:
- genitale wratten
- druk van een aangrenzend orgel
- vaginale angiomyxoom
- vaginale cysten
- vaginale huidlabels of poliepen
- vaginale kanker
Als u een bult of knobbeltje in uw vagina vindt, neem dan contact op met een arts of andere leverancier. Zij kunnen u helpen de oorzaak te achterhalen en indien nodig met u aan een behandelplan werken.
