Wat is slokdarmkanker?
De slokdarm is een holle spierbuis die verantwoordelijk is voor het verplaatsen van voedsel van de keel naar de maag. Slokdarmkanker kan optreden wanneer zich een kwaadaardige tumor vormt in de bekleding van de slokdarm.
Naarmate de tumor groeit, kan deze de diepe weefsels en spieren van de slokdarm aantasten. Een tumor kan overal langs de lengte van de slokdarm verschijnen, ook waar de slokdarm en de maag samenkomen.
Wat zijn de meest voorkomende soorten slokdarmkanker?
Er zijn twee veelvoorkomende soorten slokdarmkanker:
- Plaveiselcelcarcinoom treedt op wanneer kanker begint in de platte, dunne cellen die de bekleding van de slokdarm vormen. Deze vorm verschijnt meestal in de boven- of midden van de slokdarm, maar kan overal voorkomen.
- Adenocarcinoom treedt op wanneer kanker begint in de kliercellen van de slokdarm die verantwoordelijk zijn voor de productie van vloeistoffen zoals slijm. Adenocarcinomen komen het meest voor in het onderste deel van de slokdarm.
Wat zijn de symptomen van slokdarmkanker?
Tijdens de vroege stadia van slokdarmkanker zult u waarschijnlijk geen symptomen ervaren. Naarmate uw kanker vordert, kunt u last krijgen van:
- onbedoeld gewichtsverlies
- indigestie
- maagzuur
- pijn of moeite met slikken
- vaak stikken tijdens het eten
- braken
- voedsel komt terug in de slokdarm
- pijn op de borst
- vermoeidheid
- chronische hoest
- hikken
Wat veroorzaakt slokdarmkanker?
Zoals bij de meeste kankers, is de oorzaak van slokdarmkanker nog niet bekend. Aangenomen wordt dat het verband houdt met afwijkingen (mutaties) in het DNA van de cellen die verband houden met de slokdarm. Deze mutaties geven aan dat de cellen sneller vermenigvuldigen dan normale cellen.
Deze mutaties verstoren ook het signaal dat deze cellen afsterven wanneer dat zou moeten. Hierdoor hopen ze zich op en worden ze tumoren.
Wie loopt er risico om slokdarmkanker te krijgen?
Experts zijn van mening dat irritatie van slokdarmcellen bijdraagt aan de ontwikkeling van kanker. Enkele gewoonten en aandoeningen die irritatie kunnen veroorzaken, zijn onder meer:
- alcohol consumeren
- roken
- met een refluxstoornis, zoals gastro-oesofageale refluxziekte (GERD)
- met Barrett-slokdarm, een aandoening die wordt gekenmerkt door beschadigde slokdarmvoering als gevolg van GERD
- Overgewicht hebben
- niet genoeg fruit en groenten eten
- achalasie hebben, een aandoening waarbij de spier aan de onderkant van de slokdarm niet goed ontspant
Mensen met een verhoogd risico op slokdarmkanker zijn onder meer:
- Mannen hebben drie keer meer kans op slokdarmkanker dan vrouwen.
- Slokdarmkanker komt vaker voor bij Afro-Amerikanen dan bij andere etnische groepen.
- Uw kansen om slokdarmkanker te ontwikkelen, nemen toe met de leeftijd. Als u ouder bent dan 45 jaar, is uw risico mogelijk hoger.
Diagnose van slokdarmkanker
Testmethoden voor het diagnosticeren van slokdarmkanker omvatten het volgende:
- Een endoscopie omvat het gebruik van een instrument met een camera die is bevestigd aan een buis die door uw keel gaat en waarmee uw arts de bekleding van uw slokdarm kan bekijken om te controleren op afwijkingen en irritatie.
- Een bariumzwaluw is een röntgenbeeldvormingstest waarmee uw arts de bekleding van uw slokdarm kan zien. Om dit te doen, slik je een chemische stof genaamd barium in terwijl de afbeeldingen worden verkregen.
- Een biopsie is een proces waarbij uw arts met behulp van een endoscoop een monster van het verdachte weefsel verwijdert en naar een laboratorium stuurt om te testen.
- Een CT-scan, PET-scan of MRI kan worden gebruikt om te zien of kanker zich heeft verspreid naar andere delen van het lichaam.
Slokdarmkanker behandelen
Uw arts kan een operatie aanbevelen als de kanker niet is uitgezaaid naar andere delen van uw lichaam.
Uw arts kan in plaats daarvan chemotherapie of bestraling aanbevelen als de beste manier van handelen. Deze behandelingen worden soms ook gedaan om tumoren in de slokdarm te verkleinen, zodat ze vervolgens met een operatie gemakkelijker kunnen worden verwijderd.
Chirurgie
Als de kanker klein is en zich niet heeft verspreid, kan uw arts de tumor verwijderen met een minimaal invasieve benadering, met behulp van een endoscoop en verschillende kleine incisies.
In de standaardbenadering opereert de chirurg via een grotere incisie om een deel van de slokdarm en soms de lymfeklieren eromheen te verwijderen. De buis is gereconstrueerd met weefsel uit de maag of dikke darm.
In ernstige gevallen kan ook een deel van de bovenkant van de maag worden verwijderd.
De risico's van een operatie kunnen zijn: pijn, bloeding, lekken in het gebied waar de herstelde slokdarm aan de maag is bevestigd, longcomplicaties, slikproblemen, misselijkheid, brandend maagzuur en infectie.
Chemotherapie
Chemotherapie omvat het gebruik van medicijnen om kankercellen aan te vallen. Chemotherapie kan voor of na de operatie worden gebruikt. Het gaat soms gepaard met het gebruik van bestralingstherapie.
Chemotherapie heeft een aantal mogelijke bijwerkingen. De meeste ontstaan omdat chemotherapie ook gezonde cellen doodt. Uw bijwerkingen zijn afhankelijk van de medicijnen die uw arts gebruikt. Deze bijwerkingen kunnen zijn:
- haaruitval
- misselijkheid
- braken
- vermoeidheid
- pijn
- neuropathie
Bestralingstherapie
Stralingstherapie gebruikt stralingsbundels om kankercellen te doden. Straling kan extern (met behulp van een machine) of intern (met een apparaat in de buurt van de tumor, dat brachytherapie wordt genoemd) worden toegediend.
Straling wordt vaak samen met chemotherapie gebruikt en bijwerkingen zijn meestal ernstiger wanneer een gecombineerde behandeling wordt gebruikt. De bijwerkingen van straling kunnen zijn:
- huid die er verbrand uitziet
- pijn of moeite met slikken
- vermoeidheid
- pijnlijke zweren in de bekleding van de slokdarm
Het is mogelijk om enkele bijwerkingen van de behandeling te ervaren lang nadat de behandeling is beëindigd. Deze kunnen oesofageale vernauwing omvatten, waarbij het weefsel minder flexibel wordt en de slokdarm kan vernauwen, waardoor het pijnlijk of moeilijk te slikken wordt.
Gerichte therapie
Gerichte therapieën kunnen specifieke eiwitten op kankercellen targeten als een manier om de kanker te behandelen. Een klein deel van de slokdarmkankers kan worden behandeld met Trastuzumab. Het richt zich op het HER2-eiwit op het oppervlak van de kankercel waar het eiwit de kankercellen heeft helpen groeien.
Kankers kunnen ook groeien en zich verspreiden door nieuwe bloedvaten te creëren. Ramucirumab is een soort gerichte therapie die 'monoklonaal antilichaam' wordt genoemd en die bindt aan een eiwit genaamd VGEF, dat helpt bij het aanmaken van nieuwe bloedvaten.
Andere behandelingen
Als uw slokdarm wordt geblokkeerd als gevolg van kanker, kan uw arts mogelijk een stent (een metalen buis) in uw slokdarm implanteren om deze open te houden.
Ze kunnen mogelijk ook fotodynamische therapie gebruiken, waarbij de tumor wordt geïnjecteerd met een lichtgevoelig medicijn dat de tumor aanvalt bij blootstelling aan licht.
Vooruitzichten op lange termijn
Uw kansen op herstel verbeteren naarmate de kanker wordt gevonden.
Slokdarmkanker wordt meestal gevonden in de latere stadia, wanneer het alleen kan worden behandeld maar niet kan worden genezen.
Uw overlevingskansen kunnen verbeteren met een operatie als de kanker zich niet buiten uw slokdarm heeft verspreid.
Slokdarmkanker voorkomen
Hoewel er geen zekere manier is om slokdarmkanker te voorkomen, zijn er enkele stappen die u kunt nemen om uw risico te verlagen:
- Het vermijden van sigaretten en pruimtabak is de sleutel.
- Er wordt ook gedacht dat het beperken van uw alcoholgebruik uw risico verlaagt.
- Het eten van een dieet met veel fruit en groenten en het handhaven van een gezond gewicht kan ook effectieve manieren zijn om slokdarmkanker te voorkomen.
