Overzicht
Er zijn verschillende soorten kanker die de blaas kunnen aantasten. Het is ongebruikelijk dat blaaskanker in families voorkomt, maar sommige typen hebben mogelijk een erfelijke link.
Het hebben van een of meer directe familieleden met blaaskanker betekent niet dat u deze ziekte krijgt. Hoewel genetica een rol kan spelen, zijn andere factoren die uw risico beïnvloeden, zoals levensstijlkeuzes, onder uw controle.
Oorzaken
Roken verdrievoudigt uw risico op blaaskanker. De helft van alle blaaskanker houdt verband met roken.
Sommige mensen met blaaskanker hebben een zeldzame mutatie in het RB1-gen. Dit gen kan retinoblastoom, oogkanker, veroorzaken. Het kan ook het risico op blaaskanker verhogen. Deze genmutatie kan worden overgeërfd.
Andere erfelijke en zeldzame genetische syndromen kunnen het risico op blaaskanker verhogen. Een daarvan is het Cowden-syndroom, dat meerdere niet-kankerachtige gezwellen veroorzaakt, hamartomen genaamd. Een ander is het Lynch-syndroom, dat nauwer geassocieerd is met een verhoogd risico op darmkanker.
Risicofactoren
Er zijn veel mogelijke risicofactoren voor blaaskanker, waaronder de volgende:
Blaasontwikkeling geboorteafwijkingen: twee zeldzame geboorteafwijkingen kunnen het risico verhogen. Een daarvan is een overblijvende urachus. De urachus verbindt uw navel vóór de geboorte met uw blaas. Het verdwijnt meestal voor de geboorte. In zeldzame gevallen kan een deel ervan achterblijven en kanker worden.
De andere is exstrofie, die optreedt wanneer de blaas en de buikwand ervoor samensmelten tijdens de ontwikkeling van de foetus. Dat zorgt ervoor dat de blaaswand uitwendig en zichtbaar is. Zelfs na chirurgische reparatie verhoogt dit defect het risico op blaaskanker.
Voorafgaande diagnose van kanker: Een persoonlijke geschiedenis van blaaskanker verhoogt het risico om de ziekte opnieuw te krijgen. Het hebben van andere soorten kanker, zoals kanker van de urinewegen, kan ook het risico verhogen.
Infecties: Chronische blaas- of urineweginfecties kunnen het risico verhogen, inclusief die veroorzaakt door langdurig gebruik van blaaskatheters.
Parasieten: een infectie veroorzaakt door een parasitaire worm, schistosomiasis genaamd, is een risicofactor. In de Verenigde Staten komt dit echter zeer zelden voor.
Etniciteit: blanken krijgen vaker blaaskanker dan Afro-Amerikanen, Iberiërs en Aziaten.
Leeftijd: het risico op blaaskanker neemt toe met de leeftijd. De gemiddelde leeftijd bij diagnose is 73 jaar.
Geslacht: mannen hebben drie tot vier keer meer kans op blaaskanker dan vrouwen, hoewel vrouwen die roken een groter risico lopen dan mannen die dat niet doen.
HealthGrove | Graphiq
Erfelijkheid: het hebben van een naast familielid met de ziekte kan uw risico verhogen, hoewel erfelijke blaaskanker zeldzaam is. Blaaskanker-diagnoses kunnen worden geclusterd in families die consequent worden blootgesteld aan dezelfde omgevingsinvloeden, zoals sigarettenrook of arseen in water. Dit is iets anders dan het hebben van een erfelijke schakel.
Roken: het verband tussen het roken van sigaretten en blaaskanker is significant. Huidige rokers lopen een groter risico dan ex-rokers, maar het risico is voor beide groepen groter dan voor mensen die nog nooit gerookt hebben.
Chemische blootstelling: Blootstelling aan gifstoffen zoals arseen in besmet drinkwater verhoogt het risico. Mensen die met textiel, kleurstoffen, verf en drukproducten werken, kunnen worden blootgesteld aan benzidine en andere gevaarlijke chemicaliën die verband houden met blaaskanker. Aanzienlijke blootstelling aan dieseldampen kan ook een factor zijn.
Medicatie: langdurig gebruik van voorgeschreven medicijnen die pioglitazon bevatten, kan het risico verhogen. Deze omvatten verschillende medicijnen die worden gebruikt om diabetes type 2 te behandelen:
- pioglitazon (Actos)
- metformine-pioglitazon (Actoplus Met, Actoplus Met XR)
- glimepiride-pioglitazon (Duetact)
Een ander medicijn dat het risico kan verhogen, is het chemotherapie-medicijn cyclofosfamide.
Slechte vochtinname: mensen die niet genoeg water drinken, hebben mogelijk een verhoogd risico, mogelijk als gevolg van ophoping van toxines in de blaas.
Incidentie
In de Verenigde Staten krijgt ongeveer 2,4 procent van de mensen op enig moment tijdens hun leven de diagnose blaaskanker.
Er zijn verschillende soorten blaaskanker. De meest voorkomende is urotheelcarcinoom. Deze kanker begint in cellen die de binnenkant van de blaas bekleden en is goed voor 90 procent van alle blaaskankers. Minder vaak voorkomende blaaskankers zijn plaveiselcelcarcinoom en adenocarcinoom.
Symptomen
Het meest voorkomende vroege symptoom van blaaskanker is bloed in de urine of hematurie. Als u blaaskanker heeft, kan uw urine roze, felrood of bruin lijken. Het bloed is mogelijk alleen zichtbaar als uw urine onder een microscoop wordt gecontroleerd.
Andere vroege symptomen zijn onder meer:
- rugpijn
- bekkenpijn
- pijn tijdens het plassen
- vaak moeten plassen
Blaaskanker testen
Screening op blaaskanker wordt niet aanbevolen voor mensen met een gemiddeld risico.
Personen met een hoog risico moeten regelmatige screening met hun arts bespreken. U loopt mogelijk een verhoogd risico als u:
- regelmatig in aanraking komen met chemicaliën
- zijn geboren met een blaasgerelateerd geboorteafwijking
- een persoonlijke geschiedenis van blaaskanker hebben
- zijn een zware roker
Screeningprocedures
Uw arts kan een urineonderzoek gebruiken om bloed in uw urine te zoeken. U moet voor deze test een urinemonster verstrekken. Een urineonderzoek biedt geen definitieve diagnose van blaaskanker, maar kan als eerste stap worden gebruikt.
Andere screeningtests zijn onder meer:
- Urinecytologie: deze test controleert op kankercellen in de urine. Het vereist ook een urinemonster.
- Cystoscopie: tijdens deze test plaatst uw arts een smalle buis met een lens in uw urethra om in uw blaas te kijken. Het vereist lokale anesthesie.
- Transurethrale resectie van blaastumor (TURBT): Voor deze operatie gebruikt uw arts een stijve cystoscoop met een draadlus aan het uiteinde om abnormaal weefsel of tumoren uit de blaas te verwijderen. Het weefsel wordt vervolgens voor analyse naar een laboratorium gestuurd. Het vereist algemene anesthesie of regionale anesthesie. Deze procedure kan ook worden gebruikt om blaaskanker in een vroeg stadium te behandelen.
- Intraveneus pyelogram: bij deze procedure injecteert uw arts een kleurstof in uw aderen. Vervolgens gebruiken ze röntgenfoto's om uw nieren, blaas en urineleiders te bekijken.
- CT-scan: een CT-scan biedt gedetailleerde visuele informatie over uw blaas en urinewegen.
Als bij u blaaskanker wordt vastgesteld, heeft u mogelijk aanvullende tests nodig om het stadium van uw kanker te bepalen. Deze omvatten röntgenfoto van de borst, botscan en MRI-scan.
Meer informatie: de stadia van blaaskanker begrijpen »
Behandeling
Het type behandeling dat u nodig heeft, is afhankelijk van het stadium en het soort blaaskanker dat u heeft, evenals uw leeftijd en algehele gezondheid. Behandeling kan zijn:
- chirurgische tumorverwijdering, met of zonder een deel van de blaas
- immunotherapie
- chirurgie voor blaasverwijdering
- chemotherapie
- straling
Outlook
Blaaskanker kan met succes worden genezen, vooral bij de diagnose en behandeling in een vroeg stadium. Uw vooruitzichten zijn afhankelijk van het stadium en uw algehele gezondheid bij diagnose.
Volgens de American Cancer Society is het 5-jaars relatieve overlevingspercentage voor stadium 1 88 procent. Dat betekent dat uw kans om 5 jaar te overleven 88 procent zo groot is als iemand zonder blaaskanker.
Voor fase 2 daalt dat aantal tot 63 procent en voor fase 3 46 procent. Voor stadium 4 of uitgezaaide blaaskanker is het 5-jaars overlevingspercentage 15 procent.
Het is belangrijk om te begrijpen dat deze cijfers schattingen zijn en uw overlevingskans niet kunnen voorspellen. Als u een van de vermelde symptomen ontwikkelt, raadpleeg dan onmiddellijk uw arts, zodat u indien nodig vroegtijdig kunt worden gediagnosticeerd en behandeld.
Volgende stappen
De beste manier om de meeste vormen van blaaskanker te voorkomen, is door te stoppen met roken. Het is ook belangrijk om jezelf waar mogelijk te beschermen tegen gifstoffen in je omgeving. Als u regelmatig wordt blootgesteld aan gevaarlijke chemicaliën op het werk, moet u beschermende kleding dragen, zoals handschoenen en een gezichtsmasker.
Als je je zorgen maakt over een genetische link, praat dan met je familieleden. Vraag ze elk voor een gedetailleerde gezondheidsgeschiedenis met levensstijlgewoonten. Zorg ervoor dat u deze informatie met uw arts deelt. Als uw arts vaststelt dat uw risico hoog is, vraag hem dan of u regelmatig een screeningsexamen moet ondergaan.
