Overzicht
Scheidingsangst wordt niet alleen gezien bij kinderen. Het is ook te zien bij volwassenen. Volwassenen met verlatingsangst zijn extreem bang dat er belangrijke dingen in hun leven gebeuren, zoals familieleden.
Onderzoekers weten niet wat deze aandoening veroorzaakt. Het wordt vaak gezien naast andere angstgerelateerde aandoeningen, zoals paniekstoornis, agorafobie en gegeneraliseerde angststoornis.
Lees verder voor meer informatie over deze aandoening.
Scheidingsangst bij volwassenen versus kinderen
Scheidingsangst is een vast onderdeel van de ontwikkeling voor kinderen in de leeftijd van zes maanden tot drie jaar. Wanneer de symptomen tot in de late kindertijd aanhouden, kan bij uw kind de diagnose worden gesteld dat het kind een verlatingsangst heeft.
Als verlatingsangst doorgaat tot in de volwassenheid, wordt de diagnose volwassen verlatingsangststoornis gesteld. Symptomen van angststoornis bij kinderen en volwassenen zijn vergelijkbaar. Voor kinderen wordt verlatingsangst vaak geassocieerd met extreme angst of angst om weg te zijn van ouders of verzorgers. Dat kan een kind minder bereid maken om deel te nemen aan evenementen of sociale ervaringen, zoals de nacht doorbrengen bij een vriend of naar een zomerslaapkamp gaan. Voor volwassenen is de angst om weg te zijn van kinderen of echtgenoten. In plaats van school kunnen werkfuncties of andere verantwoordelijkheden worden aangetast.
Symptomen
Het is normaal dat u zich zorgen maakt over het welzijn van dierbaren. Mensen met een verlatingsangststoornis bij volwassenen ervaren hoge niveaus van angst, en soms zelfs paniekaanvallen, wanneer geliefden buiten bereik zijn.
Mensen met deze aandoening kunnen sociaal teruggetrokken zijn, of extreem verdrietig zijn of zich moeilijk concentreren wanneer ze niet bij hun dierbaren zijn. Bij ouders kan de stoornis leiden tot strikt, overmatig betrokken ouderschap. In relaties is het waarschijnlijker dat u een aanmatigende partner bent.
Andere veel voorkomende symptomen zijn onder meer:
- ongegronde angsten dat geliefden, of uzelf, zullen worden ontvoerd of dodelijk gewond zullen raken
- extreme en aanhoudende aarzeling of weigering om de nabijheid van dierbaren te verlaten
- moeite om weg te slapen van een geliefde uit angst dat hem iets zal overkomen
- depressie of angstaanvallen gerelateerd aan een van de bovenstaande onderwerpen
Mogelijk hebt u ook fysieke pijntjes, hoofdpijn en diarree die gepaard gaan met periodes van angst.
Om te worden gediagnosticeerd met verlatingsangststoornis bij volwassenen, moeten de symptomen het functioneren belemmeren en minstens zes maanden aanhouden.
Risicofactoren
Scheidingsangst ontwikkelt zich vaak na het verlies van een geliefde of na een belangrijke gebeurtenis zoals naar de universiteit gaan. U heeft meer kans op het ontwikkelen van een verlatingsangststoornis bij volwassenen als u als kind de diagnose verlatingsangst kreeg. Volwassenen die zijn opgegroeid met aanmatigende ouders lopen mogelijk ook een verhoogd risico.
Scheidingsangststoornis bij volwassenen wordt vaak gediagnosticeerd bij mensen bij wie ook een van de volgende aandoeningen is vastgesteld:
- gegeneraliseerde angststoornis
- posttraumatische stressstoornis (PTSS)
- angststoornis
- sociale angststoornis
- persoonlijkheidsstoornissen
Diagnose
Om deze aandoening te diagnosticeren, zal uw arts een uitgebreid onderzoek uitvoeren en de criteria gebruiken die zijn uiteengezet in de diagnostische en statistische handleiding voor psychische stoornissen, vijfde editie (DSM-V). Volgens de DSM-V is een van de eerste tekenen overdreven angst of angst om gescheiden te zijn van mensen met wie je in de buurt bent. De angst en angst moeten in de ontwikkeling ongepast zijn. Bovendien:
- symptomen bij volwassenen moeten minimaal zes maanden aanwezig zijn
- de symptomen zijn zo ernstig dat ze het sociaal functioneren en de verantwoordelijkheden beïnvloeden
- symptomen kunnen niet beter worden verklaard door een andere aandoening
Uw arts zal u veel vragen stellen om te bepalen of u voldoet aan de criteria voor deze diagnose. Mogelijk hebt u meerdere sessies met een therapeut nodig voordat u een diagnose krijgt.
Uw zorgverlener kan ook praten met naaste familieleden of vrienden om hen te helpen beter te begrijpen hoe uw symptomen uw dagelijks leven beïnvloeden. Ze zullen niets onthullen dat je hebt gedeeld en ze zullen alleen met hen praten als ze je toestemming hebben gekregen.
Behandeling
Behandeling voor verlatingsangststoornis bij volwassenen is vergelijkbaar met behandelingen die worden gebruikt voor de behandeling van andere angststoornissen. Uw medische zorgverlener kan een verscheidenheid aan behandelingen aanbevelen, of u moet mogelijk verschillende behandelingen proberen voordat u er een vindt die voor u werkt. Mogelijke behandelingen zijn onder meer:
- cognitieve gedragstherapie (CBT)
- groepstherapie
- gezinstherapie
- dialectische gedragstherapie (DBT)
- medicijnen, zoals antidepressiva, buspiron (BuSpar) of benzodiazepines
Outlook
Verlatingsangst bij volwassenen kan in de kindertijd of volwassenheid ontstaan. Net als bij andere angststoornissen, kan verlatingsangst bij volwassenen uw kwaliteit van leven beïnvloeden, maar de aandoening kan worden behandeld met behandeling. Praat met een medische professional als u vermoedt dat u of iemand van wie u houdt met deze aandoening leeft.
