Wat is amnionitis?
Amnionitis, ook bekend als chorioamnionitis of intra-vruchtwaterinfectie, is een infectie van de baarmoeder, de vruchtzak (zak met water) en in sommige gevallen van de foetus.
Amnionitis is zeer zeldzaam en komt voor bij slechts ongeveer 2 tot 5 procent van de zwangerschappen die op termijn worden afgeleverd.
De baarmoeder is normaal gesproken een steriele omgeving (wat betekent dat het geen bacteriën of virussen bevat). Bepaalde aandoeningen kunnen de baarmoeder echter vatbaar maken voor infectie.
Wanneer het zich voordoet, is infectie van de baarmoeder een ernstige aandoening omdat het niet met succes kan worden behandeld zonder de baby te leveren. Dit is vooral een probleem als de baby te vroeg is.
Wat veroorzaakt een infectie?
Bacteriën die de baarmoeder binnendringen, veroorzaken amnionitis. Dit gebeurt meestal op twee manieren. Ten eerste kunnen bacteriën via de bloedbaan van de moeder de baarmoeder binnendringen. De tweede en meest voorkomende route is via de vagina en de baarmoederhals.
Bij gezonde vrouwen bevatten de vagina en baarmoederhals altijd een beperkt aantal bacteriën. Bij bepaalde mensen kunnen deze bacteriën echter een infectie veroorzaken.
Wat zijn de risico's?
Risico's voor amnionitis zijn onder meer vroegtijdige bevalling, scheuring van de vliezen en een verwijde baarmoederhals. Hierdoor kunnen bacteriën in de vagina toegang krijgen tot de baarmoeder.
Vroegtijdige vroegtijdige breuk van membranen (ook bekend als PPROM, water dat vóór 37 weken breekt) vormt het grootste risico op vruchtwaterinfectie.
Amnionitis kan ook optreden tijdens normale bevalling. Factoren die het risico op amnionitis kunnen verhogen, zijn onder meer:
- een lange bevalling
- langdurige breuk van membranen
- meerdere vaginale onderzoeken
- plaatsing van foetale hoofdhuidelektroden
- intra-uteriene drukkatheters
Wat zijn de tekenen en symptomen?
Symptomen van amnionitis zijn variabel. Een van de eerste tekenen zijn regelmatige weeën met cervicale verwijding. Deze symptomen betekenen samen het begin van vroegtijdige bevalling.
Een vrouw heeft meestal koorts die varieert van 100,4 tot 102,2 ºF, volgens The American College of Obstetricians and Gynecologists.
Bijkomende symptomen kunnen zijn:
- griepachtig gevoel
- gevoeligheid van de buik
- etterende cervicale drainage (drainage die stinkend of dik is)
- snelle hartslag bij moeder
- snelle hartslag bij de baby (alleen detecteerbaar via foetale hartslagmeting)
Laboratoriumtests kunnen een stijging van het aantal witte bloedcellen aantonen. Als de infectie niet wordt behandeld, kan de baby ziek worden en kan de hartslag van de foetus toenemen. Dit is niet duidelijk tenzij de moeder in een ziekenhuis ligt en is aangesloten op een foetale hartslagmeter.
Zonder behandeling kan de moeder vroeggeboorte krijgen. In zeldzame gevallen kan een ernstige infectie tot de dood van de foetus leiden.
De moeder kan ook erg ziek worden en sepsis krijgen. Sepsis is wanneer de infectie in de bloedbaan van de moeder komt en problemen veroorzaakt in andere delen van het lichaam.
Dit kan onder meer een lage bloeddruk en schade aan andere organen zijn. De bacteriën geven giftige stoffen af die schadelijk kunnen zijn voor het lichaam. Dit is een levensbedreigende aandoening. Door amnionitis zo snel mogelijk te behandelen, kan dit idealiter worden voorkomen.
Hoe wordt amnionitis vastgesteld?
De diagnose van amnionitis bij de bevalling is gebaseerd op de aanwezigheid van koorts, gevoelige baarmoeder, verhoogd aantal witte bloedcellen en stinkend vruchtwater.
Vruchtwaterpunctie (het nemen van een monster vruchtwater) wordt niet gebruikt om amnionitis te diagnosticeren tijdens normale bevalling. Dit is meestal te invasief als een moeder aan het bevallen is.
Hoe wordt amnionitis behandeld?
Antibiotica moeten zo snel mogelijk worden gegeven nadat de diagnose is gesteld om het risico voor zowel de moeder als de foetus te verlagen. Meestal zal een arts deze geneesmiddelen voorschrijven om intraveneus toe te dienen.
Ondersteunende therapie, zoals het eten van ijsschilfers, het koelen van de kamer of het gebruik van ventilatoren, kan de temperatuur van een vrouw helpen koelen.
Wanneer een arts tijdens de bevalling een infectie diagnosticeert, moeten er inspanningen worden geleverd om de bevalling zoveel mogelijk te verkorten. Ze kunnen oxytocine (Pitocin) voorschrijven om de weeën te versterken. Amnionitis kan ondanks het gebruik van oxytocine ook een oorzaak zijn van disfunctionele bevalling.
Artsen raden een keizersnede meestal niet aan voor een moeder, alleen omdat ze amnionitis heeft.
OutlookWat zijn de vooruitzichten voor amnionitis?
Het herkennen en zoeken naar behandeling voor amnionitis is van vitaal belang voor een goed resultaat voor moeder en baby. Een vrouw moet altijd haar arts bellen als ze koorts heeft die langer dan een paar uur aanhoudt.
Als ze geen behandeling zoekt, kan de infectie zich ontwikkelen. Sepsis of foetale complicaties kunnen het gevolg zijn. Met antibiotica en mogelijk versterkende bevalling kunnen een vrouw en haar baby een positieve uitkomst ervaren en de risico's op complicaties verminderen.
