Wat is autonome dysreflexie (AD)?
Autonome dysreflexie (AD) is een aandoening waarbij uw onvrijwillige zenuwstelsel overdreven reageert op externe of lichamelijke prikkels. Het staat ook bekend als autonome hyperreflexie. Deze reactie veroorzaakt:
- een gevaarlijke piek in de bloeddruk
- trage hartslag
- vernauwing van uw perifere bloedvaten
- andere veranderingen in de autonome functies van uw lichaam
De aandoening wordt het vaakst gezien bij mensen met een dwarslaesie boven de zesde thoracale wervel of T6.
Het kan ook voorkomen bij mensen met multiple sclerose, het Guillain-Barre-syndroom en sommige hoofd- of hersenletsels. AD kan ook een bijwerking zijn van medicatie of drugsgebruik.
AD is een ernstige aandoening die als een medisch noodgeval wordt beschouwd. Het kan levensbedreigend zijn en resulteren in:
- beroerte
- retinale bloeding
- hartstilstand
- longoedeem
Hoe autonome dysreflexie in het lichaam gebeurt
Om AD te begrijpen, is het handig om het autonome zenuwstelsel (ANS) te begrijpen. De ANS is het deel van het zenuwstelsel dat verantwoordelijk is voor het handhaven van onvrijwillige lichaamsfuncties, zoals:
- bloeddruk
- hart- en ademhalingsfrequenties
- lichaamstemperatuur
- spijsvertering
- metabolisme
- balans van water en elektrolyten
- productie van lichaamsvloeistoffen
- plassen
- ontlasting
- seksuele reactie
Er zijn twee takken van ANS:
- sympathisch autonoom zenuwstelsel (SANS)
- parasympathisch autonoom zenuwstelsel (PANS)
Hoe ze doorgaans werken
De SANS en PANS werken op tegengestelde manieren. Dit handhaaft het evenwicht van de onvrijwillige functies in uw lichaam. Met andere woorden, als de SANS overdreven reageert, kunnen de PANS dit compenseren.
Hier is een voorbeeld. Als je een beer ziet, kan je sympathische zenuwstelsel een vecht-of-vluchtreactie veroorzaken. Dit zou ervoor zorgen dat uw hart sneller gaat kloppen, uw bloeddruk stijgt en uw bloedvaten zich klaarmaken om meer bloed te pompen.
Maar wat als je beseft dat je het bij het verkeerde eind had en het geen beer was? Je hebt de stimulatie van je SANS niet nodig, dus je parasympatische zenuwstelsel zou in actie komen. Uw PANS zou uw hartslag en bloeddruk weer normaal maken.
Wat gebeurt er met AD
AD onderbreekt zowel het sympathische als het parasympathische zenuwstelsel. Dit betekent dat het SANS van het lichaam overdreven reageert op prikkels, zoals een volle blaas. Bovendien kunnen de PANS die reactie niet effectief stoppen. Het kan het zelfs erger maken.
Je onderlichaam genereert nog steeds veel zenuwsignalen na een dwarslaesie. Deze signalen communiceren uw lichaamsfuncties, zoals de status van uw blaas, darmen en spijsvertering. De signalen kunnen niet voorbij het ruggenmergletsel in uw hersenen komen.
De berichten gaan echter nog steeds naar de delen van het sympathische en parasympathische autonome zenuwstelsel die onder de dwarslaesie opereren.
Signalen kunnen de SANS en PANS activeren, maar de hersenen kunnen er niet goed op reageren, zodat ze niet langer effectief als team werken. Het resultaat is dat de SANS en PANS uit de hand kunnen lopen.
Uw hartslag kan radicaal vertragen omdat druksensoren in de halsslagaders of aorta (baroreceptoren genoemd) reageren op de abnormaal hoge bloeddruk en een signaal naar de hersenen sturen dat de bloeddruk te hoog is.
Symptomen
De symptomen van AD kunnen zijn:
- angst en bezorgdheid
- onregelmatige of trage hartslag
- verstopte neus
- hoge bloeddruk met systolische metingen vaak meer dan 200 mm Hg
- een bonzende hoofdpijn
- blozen van de huid
- overvloedig zweten, vooral op het voorhoofd
- duizeligheid
- duizeligheid
- verwarring
- verwijde pupillen
Triggers
AD-triggers bij mensen met een dwarslaesie kunnen van alles zijn dat zenuwsignalen naar de SANS en PANS genereert, waaronder:
- een opgezwollen blaas
- een geblokkeerde katheter
- urineretentie
- een urineweginfectie
- blaas stenen
- constipatie
- een darmimpact
- aambeien
- huidirritaties
- decubitus
- strakke kleding
Hoe het wordt gediagnosticeerd
AD vereist een onmiddellijke medische reactie, dus uw arts zal de aandoening meestal ter plaatse behandelen. De behandeling is gebaseerd op de klaarblijkelijke symptomen en op hartslag- en bloeddrukmetingen.
Zodra de onmiddellijke noodsituatie voorbij is, zal uw arts waarschijnlijk een grondig onderzoek willen doen en diagnostische tests willen uitvoeren. Deze tests kunnen uw arts helpen de exacte oorzaak vast te stellen en andere mogelijke oorzaken uit te sluiten.
Behandeling
Het doel van een spoedbehandeling is het verlagen van uw bloeddruk en het elimineren van de prikkels die de reactie veroorzaken. Noodmaatregelen kunnen zijn:
- u in een zittende positie brengen om het bloed naar uw voeten te laten stromen
- strakke kleding en sokken verwijderen
- controleren op een verstopte katheter
- een opgezwollen blaas aftappen met een katheter
- het verwijderen van andere mogelijke triggers, zoals tocht van lucht die op u blaast of objecten die uw huid raken
- u behandelen voor fecale impactie
- vasodilatatoren of andere medicijnen toedienen om uw bloeddruk onder controle te krijgen
Preventie
Langdurige behandeling en preventie moeten de onderliggende problemen die AD veroorzaken, identificeren en aanpakken. Een behandelplan voor de lange termijn kan zijn:
- veranderingen in medicatie of dieet om de eliminatie te verbeteren
- verbeterd beheer van urinekatheters
- medicijnen voor hoge bloeddruk
- medicijnen of een pacemaker om uw hartslag te stabiliseren
- zelfmanagement om triggers te voorkomen
Wat zijn de langetermijnvooruitzichten?
De vooruitzichten zijn onzekerder als uw toestand te wijten is aan moeilijk te beheersen situaties of onbekende oorzaken. Herhaalde episodes van ongecontroleerde pieken of bloeddrukdalingen kunnen leiden tot beroertes of hartstilstand.
Werk samen met uw arts om uw triggers te identificeren en neem voorzorgsmaatregelen.
Als u de triggers voor AD kunt beheren, zijn de vooruitzichten goed.
